9/2/13

Λάδι


Επανέρχομαι στο θέμα που έθιξα χτες μέσω Facebook πρώτα γιατί, όπως έχει πει η αγαπητή μου Μ., όποιος σέβεται τον εαυτό του και τον τόπο του οφείλει να είναι ενεργός πολίτης και όχι απλός παρατηρητής και μετά γιατί δεν μ’ αρέσει να περνάνε ειδήσεις όπως αυτή στα ψιλά και στη λούφα.

Πρόκειται λοιπόν, διαβάζω, να παραγραφούν οι «αξιόποινες πράξεις που τελέστηκαν από αγρότες, καθώς και ιδιοκτήτες και οδηγούς φορτηγών και ταξί μέχρι και το τέλος του 2012», με τροπολογία του υπουργείου Δικαιοσύνης.

Με άλλα λόγια, αυτοί που έκλεισαν, κατά καιρούς και κατά το δοκούν, δρόμους, λιμάνια και αεροδρόμια, αυτοί που έκοψαν τη χώρα στη μέση, αυτοί που έγραφαν, εβδομάδες ολόκληρες, στα αμφιβόλου ικανότητος περιεχόμενα του οσχέου τους, εμάς τους διαχρονικά ανήμπορους, εμάς τους εξ ανάγκης καρτερικούς, εμάς τους εκ συνηθείας πλέον υπομένοντες τα πάνδεινα, αυτοί που προπηλάκισαν και απείλησαν, αυτοί που έπληξαν ανεπανόρθωτα Οικονομία και Τουρισμό, αυτοί που έχυναν στους δρόμους λάδια… βγαίνουν τώρα λάδι. Για να έχουν καθαρό μητρώο και να μπορούν να ξανακάνουν τα ίδια όποτε τους ξανακαπνίσει – που θα τους ξανακαπνίσει, να ‘στε βέβαιοι.

Μόνο εγώ βλέπω την κατάφωρη αδικία; Μόνο εγώ βλέπω την επιβράβευση του τσαμπουκά και της παρανομίας; Μόνο εγώ βλέπω το γλείψιμο ενός χεριού απ’ αυτά που ακόμη και σήμερα δεν τολμά κανείς να δαγκώσει; Μόνο εγώ βλέπω το κάκιστο προηγούμενο που μια τέτοια τροπολογία θα προκαλέσει;

Ξεδιάντροπο τακίμιασμα μου μυρίζουν αυτά. Τη στιγμή δε που ο κάθε τραμπούκος και εκβιαστής παραμένουν στο απυρόβλητο, το ανάλγητο αυτό κράτος τιμωρεί όσους τελικά ΟΦΕΙΛΕΙ να προστατεύει: όσους δεν έχουν τη δύναμη να αντιδράσουν και όσους επιμένουν αφελώς να πιστεύουν πως η δυνατότητα για διαμαρτυρία εκφράζεται μέσα από την κάλπη και μόνο.

Ναι, στηρίζω ακόμη αυτή την τσαπατσούλικη, οδυνηρή και άτολμη πολλές φορές πορεία προς την ανάκαμψη, αλλά να εθελοτυφλώ μου είναι αδύνατο. 

ΒΧ

2 σχόλια:

  1. Με όλο το σεβασμό, θέλω να πιστεύω ότι, αν και είμαι απλός παρατηρητής -άντε, και σχολιαστής- σέβομαι τον εαυτό μου και τον τόπο μου.

    Είναι μια επιλογή καθ'όλα συνειδητή η οποία συνοψίζεται στο "συνένοχο στο φόνο δεν θα μ'έχετε".

    Όχι, δεν στηρίζω την πορεία προς την ανάκαμψη όπως την εννοούν οι πεφωτισμένοι ηγέτες και τα Μέσα Μαζικής Εξημέρωσης (clopyright από Τζιμάκο)που μιλάνε για "ανάπτυξη" τη στιγμή που οι υπόλοιποι ψάχνουμε να βρούμε μέχρι πού φτάνει ο πάτος του βαρελιού.

    Επειδή όλοι οι προαναφερόμενοι και πάαρα πολλοί ακόμα θα βγουν (και πάλι) λάδι, όπως εύστοχα γράψατε, έτσι κι εγώ "γυρίζω τις πλάτες μου στο μέλλον (σ.σ. το ποιο;), το κόλπο είναι στημένο και στα μέτρα σας".

    Όταν βρω κάποιον/α να με εκφράζει, δηλαδή να λέει αλλά και να υλοποιεί ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ, τότε θα ξαναγίνω ενεργός.

    Τα παιδιά του κομματικού σωλήνα (Cheap-ρας, Cayman-ος), οι νεοναζί και οι σταλινικοί ΔΕΝ είναι αυτοί.


    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ είχα βρει κάποιον που με εξέφραζε. Το ίδιο και πολλοί άλλοι φίλοι και γνωστοί. Μόνο που τελικά αυτοι οι "πολλοί" δεν ήταν αρκετοί για να μπει η Δράση στη Βουλή. Έτσι, κι εγώ "συσπειρώθηκα" και στήριξα με τη ψήφο μου αυτόν που με φόβιζε λιγότερο. Τα 'χω γράψει άλλωστε αυτά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή