17/10/14

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει “ρεύμα”

Ορισμένοι θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ “έχει ρεύμα”. Ίσως αυτό να το βασίζουν στις δημοσκοπήσεις – και όχι στις τελευταίες εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε καμιά 150αριά χιλιάδες ψήφους σε σχέση με τις προηγούμενες βουλευτικές, αν θυμάμαι καλά.

Σε όσους λοιπόν, κοντή τη μνήμη, εκτιμούν πως ο ΣΥΡΙΖΑ “έρχεται”, να θυμίσω πως τον Οκτώβριο του ’81 ο Ανδρέας Παπανδρέου κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές με 48%(!) υποσχόμενος στον χαχόλο λαό έξοδο από το ΝΑΤΟ, δημοψήφισμα για την ΕΟΚ, κοινωνικοποίηση των τραπεζών, πάταξη της φοροδιαφυγής, εξυγίανση του Δημοσίου, κατάργηση της γραφειοκρατίας, αποκέντρωση, “αλλαγή” και άλλες τέτοιες παπαριές καμαρωτές.

Το γράφω αυτό γιατί τότε ο μέσος Έλληνας ούτε κατά διάνοια υπέφερε, ή έστω δοκιμαζόταν. Κάθε άλλο. Ήταν άρχοντας. Κιμπάρης. Η χώρα ευημερούσε και ο “κυρίαρχος λαός” της είχε ήδη αρχίσει να ξεκοκαλίζει τα κοινοτικά κονδύλια που εισέρρεαν τότε αφειδώς.

Το ότι δε το συνονθύλευμα (α) των συνιστωσών του παραδοσιακού 4-5%, (β) της περιπλανώμενης κυανοπράσινης πασοκαρίας και (γ) των γνήσια απελπισμένων δεν έχει καταφέρει –παρά τα “μνημόνια”, παρ’ όλη τη συμφορά που μας έχει βρει τα τελευταία χρόνια και παρά την άδικη για τους περισσότερους και ανάλγητη οικονομική κυβερνητική πολιτική– να ξεκολλήσει από το 20τόσο% θα πρέπει κάθε άλλο παρά να ικανοποιεί τον ΣΥΡΙΖΑ.  

Που ίσως εξηγεί και το γιατί, όχι μόνο ακολουθεί τώρα ακόμη πιο ευλαβικά την τακτική όσων προσπάθησαν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να αποκτήσουν την πλειοψηφία, ερεθίζοντας τα πιο ταπεινά ένστικτα και εμποτίζοντας μίσος και διχόνοια σε όσους είναι σε απόγνωση, αλλά και το ότι καταφεύγει τελευταία σε ακόμη πιο επικίνδυνες τακτικές.

Όπως οι copy/paste, ανέξοδες, ανεδαφικές υποσχέσεις, οι ανυποστήρικτες καταγγελίες-πυροτεχνήματα, οι απειλές προς τα έσω, οι λεονταρισμοί προς τα έξω και οι λυκοφιλίες με εξουσιομανείς ψεκασμένους καμένους.

ΒΧ

10/6/14

Τόσο καιρό…

Τόσο καιρό υποστήριζα τις “κυβερνήσεις του Μνημονίου” (ακόμη κι εκείνη του ΓΑΠ στην αρχή) γιατί πίστευα πως ο μόνος δρόμος μπροστά είναι οι μεταρρυθμίσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις, η δημοσιονομική προσαρμογή, ο φιλελευθερισμός και εν τέλει το λιγότερο κράτος.

Ακόμη το πιστεύω.

Τόσο καιρό έχω κατηγορηθεί ως συντηρητικός, ως δεξιός, ως φιλοβασιλικός, ως πασόκος... Αλλά δεν είμαι τίποτε παραπάνω από έναν σύγχρονο, προοδευτικό φιλελεύθερο που αγαπά την πατρίδα που τον μεγάλωσε, αλλά μισεί όλους αυτούς που μαγαρίζουν και αυτή και την ιστορία της.

Τόσο καιρό προσπαθούσα, και ακόμη προσπαθώ, να πείσω φίλους και γνωστούς πως το επάρατο Μνημόνιο δεν είναι η αιτία της συμφοράς που μας βρήκε, αλλά η συνέπεια αλόγιστων και υστερόβουλων δικών μας πολιτικών επιλογών.

Τόσο καιρό προσπαθούσα (ακόμη προσπαθώ) να εξηγήσω πως ακόμη κι αν οι “τοκογλύφοι δανειστές” μας χάριζαν όλο το χρέος και η μάγισσα Μιμ μας επέτρεπε να παραμείνουμε και στην Ευρώπη και στο ευρώ, επειδή είμαστε λαός μαγκιόρος και κιμπάρικος κι έχουμε προσφέρει τα πλείστα όσα στην ευρωπαϊκή υπόθεση, πάλι σαν τα μούτρα μας θα τα κάναμε.

Τόσο καιρό τρώω απ’ τα έτοιμα, που ευτυχώς υπήρχαν στη μπάντα για “κατοχές” όπως αυτή εδώ την οποία χρωστούσε στη δική μας μαλθακή, καλομαθημένη, αλώβητη γενιά η Ιστορία.

Τόσο καιρό πίστευα (ακόμη το πιστεύω) πως παρ’ όλη την αφάνταστα άδικη υπερφορολόγηση, είχαμε επιτέλους αρχίσει να βλέπουμε το λυχνάρι του διασώστη στην άλλη άκρη της σπηλιάς.

Τόσο καιρό πίστευα πως είχαμε επιτέλους απαλλαγεί από κηφήνες, φωνακλάδες, γυμνοσάλιαγκες πολιτευτές και φιλάρεσκους υπουργήσιμους γλείφτες παλιάς κοπής.

Τόσο καιρό πίστευα πως ο κ. Σαμαράς, τον οποίο αρχικά δεν πολυεκτιμούσα, θα αποδεικνύονταν τελικά φωτεινή εξαίρεση μέσα στα βορβορώδη βάθη του πολιτικού συστήματος και ο καταλληλότερος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης.

Δεν πετάω στα σύννεφα. Αντιλαμβάνομαι απόλυτα την ανάγκη ύπαρξης πολιτικού ρεαλισμού, ειδικά στην σημερινή πραγματικότητα των “κυβερνήσεων συνεργασίας”, όταν μάλιστα αυτές έχουν απέναντί τους έναν διόλου ανέξοδο –να ‘στε σίγουροι–, ξεδιάντροπο λαϊκισμό.

Η εικόνα όμως που βλέπω να εκφράζει ο τωρινός ανασχηματισμός είναι η realpolitik στην πιο κυνική της μορφή - θα τρίζουν τα κόκκαλα του Bismarck...

Αν ο κ. Χαρδούβελης είναι το βήμα μπροστά, αστείοι, απαίδευτοι, εξυπνάκηδες πολιτικάντηδες όπως ο κ. Ντινόπουλος, ο κ. Γιακουμάτος (σε ποια ανάπτυξη μπορεί να συνεισφέρει ο κ. Γιακουμάτος), ή η κ. Βούλτεψη, γραφικές φιγούρες που νόμιζα πως είχαν πλέον περιοριστεί σε τηλεοπτικά πάνελ και αυτιάδες, είναι τα δυο βήματα πίσω.

Την πρίζα κάποιος…


ΒΧ

3/5/14

Τι διάολο είχε στο μυαλό Του;

Για τον Μεγαλοδύναμο εκεί πάνω λέω. 

Γιατί αφήνει να συμβαίνουν τραγωδίες όπως αυτή η ναυτική στην Κορέα, η αεροπορική στον Ινδικό ή εκείνη η απίστευτη με τον μεγάλο σεισμό και το τσουνάμι στην Ινδονησία;

Και τώρα άλλη μια. Στο Αφγανιστάν. Όπου φτωχός κι η μοίρα του…

Γιατί επιτρέπει να χαθούν τόσες αθώες ψυχές;

Μια τρομακτική τραγωδία, πριν 260 χρόνια στη Λισαβόνα –όταν τον σεισμό και το τσουνάμι ακολούθησε και φωτιά με αποτέλεσμα να χαθούν περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι–, έδωσε την αφορμή στον Βολταίρο να γράψει, το 1759, το “Candide ou LOptimisme” σατιρίζοντας τη θρησκοληψία.

Αυτό λοιπόν που εξόργισε τότε τον συγγραφέα ήταν οι θρησκευόμενοι της εποχής που θεωρούσαν ότι ο Θεός με τον σεισμό τιμώρησε τη Λισαβόνα.

“Αφού το γράφει καθαρά η Παλαιά Διαθήκη”, έλεγαν, “για την Οργή του Θεού. Να, με τέτοιες καταστροφές τιμωρεί ο Πανάγαθος τους αμαρτωλούς. Πάντα θα υπάρχει Θεία Δίκη”, φώναζαν.

Τα ίδια ακούγονται πάλι. Και όχι μόνο στις εκκλησίες.

Ναι, αλλά γιατί μόνο τη Λισαβόνα τότε; Γιατί την Ινδονησία το 2004, ή τη Μαλαισία, την Κορέα και το Αφγανιστάν φέτος; Γιατί απροστάτευτους και αθώα παιδιά;

Όπως και τότε έτσι και σήμερα, ακόμη και οι πιο δογματικοί δεν μπορούν ν’ απαντήσουν σε ερωτήσεις σαν κι αυτές. Η πιο απλή απάντηση είναι ίσως εκείνη που είχε δώσει πολύ νωρίτερα, τον 12ο αιώνα, ο θεολόγος Mosheh ben Maimon, γνωστός σε μας ως Μαμονίδης (Maimonides).

Έλεγε λοιπόν ο Εβραίος σοφός ότι οι φυσικές καταστροφές δεν έχουν άλλη εξήγηση πέρα απ’ αυτή που θέλει το Υπέρτατο Ον να μας έχει βάλει σ’ έναν φυσικό κόσμο και να έχει ουσιαστικά προκαθορίσει τις παραμέτρους του. Έναν κόσμο μέσα στον οποίο γεννιούνται πλανήτες, συμβαίνουν σεισμοί και τραγωδίες και χάνονται ψυχές.

Οτιδήποτε διαφορετικό θα σήμαινε ότι δεν θα ήμασταν άνθρωποι. Δεν θα νιώθαμε τίποτε. Ούτε χαρά, ούτε λύπη, ούτε πόθο, ούτε πόνο, ούτε δημιουργικότητα, ούτε αγάπη – κάτι σαν τους στοιχειωμένους Πειρατές της Καραϊβικής, ένα πράγμα, αλλά χωρίς τα μαύρα δόντια.

Μ’ άλλα λόγια, θα ήμασταν άγγελοι, τερματικά του Θεού, προγραμματισμένοι απλώς να Τον υμνούμε…

BX

4/4/14

Δυο μπρος, ένα πίσω

Τώρα για να καταλάβω, και με συγχωρείτε κιόλας, το γεγονός ότι δυο καφενόβια φασιστοειδή κουβεντιάζουν on (candid) camera και το φασιστοειδές #1 προσπαθεί να εκμαιεύσει από το φασιστοειδές #2 αυτό που το φασιστοειδές #1 είχε σκοπό εξαρχής να καταγράψει, ενώ το φασιστοειδές #2, θέλοντας και να το παίξει και σπουδαίος, συμφωνεί με το φασιστοειδές #1 πως “δεν υπάρχουν στοιχεία για την δίωξη της ΧΑ και ότι αυτή έγινε με πολιτική εντολή”, κάνει τα λεγόμενα του φασιστοειδούς #2 αληθινά;

Να το πω πιο απλά; 

Το ότι ο ανεκδιήγητος Μπαλτάκος λέει στον Κασιδιάρη πως δεν υπάρχουν ενοχοποιητικά στοιχεία για τη ΧΑ σημαίνει πως πράγματι δεν υπάρχουν;
   
Πάμε παρακάτω με σύντομες Q&A, γιατί είμαστε και μεγάλοι άνθρωποι και πάσχουμε κι οι περισσότεροι από ADD.

Εγώ σίγουρα…

Μπορεί τα πράγματα να είναι όπως τα λέει ο Μπαλτάκος;
Ναι, μπορεί.

ΕΙΝΑΙ τα πράγματα όπως τα λέει ο Μπαλτάκος;
Δεν το γνωρίζω, δεν έχω τρόπο να το γνωρίζω.

Πώς γίνεται και να “χαϊδεύεις” τη ΧΑ και να θες να την εξαφανίσεις “παρεμβαίνοντας στο έργο της δικαιοσύνης”;
Δεν έχω απάντηση – διαφωτίστε με οι σοφότεροι.

Έκανε / κάνει η Δικαιοσύνη τη δουλειά της;
Ναι, αλλιώς κάτι θρασύδειλα τυπάκια όπως αυτά που προκαλούν απερίγραπτα εντός και εκτός Κοινοβουλίου, κλωτσάνε ανθρώπους, σπάνε κάμερες και αναποδογυρίζουν πάγκους θα ‘ταν κι αυτά ήδη στη μπουζού, απλώς “με εντολή Σαμαρά”.

Έχει ευθύνη ο πρωθυπουργός για την τοποθέτηση Μπαλτάκου σ’ αυτή τη θέση; 
Ναι, 100%. Όφειλε να ξέρει “τι φίδι έτρεφε στον κόρφο του”. Αν δεν το ήξερε, είναι ακόμη χειρότερα.

Είναι η ΧΑ ναζιστική / εγκληματική οργάνωση;
Ναι. Χάρη μάλιστα σε συστηματική, αθόρυβη δουλειά εκ μέρους των ανακριτών, ακόμη βγαίνουν στην επιφάνεια αδιάσειστα στοιχεία και ντοκουμέντα για την εγκληματική δράση της συμμορίας. Και όποιος το αμφισβητεί αυτό είτε έχει πολύ κοντή μνήμη, είτε καίγεται να κάνει outing – ας το κάνει κι ας μας αφήσει να πάμε παρακάτω.

Έχει όλη σχεδόν η αντιπολίτευση (με εξαίρεση τους γνωστούς υστερόβουλους, ψοφοδεείς γραφικούς) δεχτεί τα παραπάνω στοιχεία και ψηφίσει για την άρση ασυλίας “βουλευτών” της ΧΑ;
Ναι.

Είναι λογικό να αντιμετωπίζουμε τώρα τους χρυσαυγίτες ως θύματα ανακριτικής σκευωρίας, δικονομικής πλεκτάνης, προμελετημένης μεθόδευσης, αντισυνταγματικών πράξεων, ή δεν ξέρω τι άλλο;
Όχι. Πώς είναι δυνατόν να μετατρέπουμε στυγερούς θύτες σε ανυπεράσπιστα θύματα; Και ποιους; Αυτούς που μέχρι χτες έγραφαν δημοκρατία, σύνταγμα και δικαιοσύνη στα θλιβερά αναπαραγωγικά τους όργανα;

Δυο βήματα μπρος εξακολουθεί να κάνει αυτή η χώρα κι ένα πίσω.

Πάλι καλά. Γιατί μέχρι πρόσφατα συνέβαινε το αντίθετο…

ΒΧ