PLUS ҪA CHANGE...

Την δεκαετία του ’50, με τις πληγές τού Β’ Μεγάλου Πολέμου και του Εμφύλιου ακόμη ανεπούλωτες, αυτό από το οποίο η χώρα είχε ανάγκη ήταν σταθερότητα. Αναζητώντας την, η πολιτική νομενκλατούρα της εποχής έκανε το προφανές. Άλλαζε κυβερνήσεις.  

Στις 30 Ιουνίου του ’51 άλλη μια κυβέρνηση, του Σοφοκλή Βενιζέλου, διασπάστηκε λόγω μιας ακόμη ασήμαντης αφορμής και παραιτήθηκε. Ο τότε βασιλιάς Παύλος έκανε προσπάθειες να σχηματίσει οικουμενική κυβέρνηση, ή έστω, μια με πολιτικούς των τριών μεγάλων κομμάτων. Μετά από πολλές άκαρπες προσπάθειες, έστειλε αυτή την έκκληση στους αρχηγούς τους:

«Δεκατρείς κυβερνήσεις διεδέχθησαν η μια την άλλη κατά το σύντομο διάστημα της βασιλείας μου (σ.σ. μέχρι τότε 4 χρόνια). Αλλά η πατρίς μας ζητεί την ανεπιφύλακτον συνεργασίαν όλων των πολιτικών αρχηγών εις τρόπον ώστε, δια κοινών αγώνων και προσπαθειών, να παρακαμφθούν όλαι αι δυσχέρειαι…»

Για να καταλήξει:

«Εάν παρά την έκκλησιν ταύτην δεν δυνηθήτε να πραγματοποιήσητε την αναγκαίαν συνεργασίαν και δεν επιτύχετε εις τον σχηματισμόν κυβερνήσεως, τότε θα αναγκασθώ εγώ να εύρω ο ίδιος μιαν λύσιν. Εις την περίπτωσιν όμως ταύτην, ο πολιτικός κόσμος της χώρας θα φέρη το βάρος της ευθύνης ότι δεν με εβοήθησε εις την παρούσαν προσπάθειαν όπως πραγματοποιηθή ένας εθνικός συνασπισμός».

Τρεις μέρες μετά σχηματίστηκε κυβέρνηση.

Γιατί δεν μπορεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας να κάνει σήμερα κάτι αντίστοιχο και δείχνει απλώς να παρακολουθεί αμήχανος το ανούσιο, μπροστά στο τι μας περιμένει, παρασκηνιακό αλισβερίσι το αποτέλεσμα του οποίου θα κληθεί μετά, εκών άκων, να ευλογήσει; Δεν το επιτρέπει το Σύνταγμα; Ελάτε τώρα…

Και κάτι ακόμη. Θα καταλάβουν ποτέ οι σημερινοί πολιτικοί ότι βρίσκονται στην πολιτική για να πάρουν αποφάσεις, να τολμήσουν, να δώσουν λύσεις, να βγάλουν τη χώρα από το λούκι που οι ίδιοι την έβαλαν; Για να επιδείξουν πραγματική ευθύνη; Η εποχή που το job description του Έλληνα πολιτευτή συνοψιζόταν στα «άντε στο γραφείο, παράγγειλε καφέ, διάβασε εφημερίδες, βάλε μια δυο υπογραφές, χούφτωσε την καινούρια μικρή, δέξου υπηκόους, διόρισε ανιψιούς, πάρε τηλέφωνα για ρουσφέτια, πήγαινε για φαγητό στον Γεροφοίνικα και μετά σπίτι για ύπνο», δεν υπάρχει πια. Ούτε θα ξανάρθει.

Όποιος δεν μπορεί να το καταλάβει αυτό, ας πάει σπίτι του. Ή στο Da Capo. Ή σε κάποιο ΔΣ…

ΒΧ

ΜΙΑ ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΣΤΗΝ ΑΛΙΚΗ

Αγαπητή Αλίκη,

Σχετικά με το σχόλιο που βρήκες τον χρόνο να κάνεις για την ανάρτησή μου (τι λέξη κι αυτή, ε;) "Τι Έχουμε Καταλάβει", λέω να σχολιάσω μόνο το θέμα της εποπτείας. Βλέπεις, ο κοινωνικός ρόλος τού κράτους που, για αμόλυντους ιδεαλιστές όπως εσύ, περιλαμβάνει και αναδιανομή του πλούτου, είναι για μένα, που έχω προ πολύ περισσότερου περάσει τα 18, η απόλυτη ουτοπία. Θα μου αρκούσε ένα κράτος που να με σέβεται, να μη με μεταχειρίζεται εκ προοιμίου ως απατεώνα και να μου επιστρέφει σε υπηρεσίες αυτά που μια ζωή του πληρώνω σε χρήμα, στο ακέραιο.  

Όσο για την εθνική μας κυριαρχία φοβάμαι πως αυτή έχει προ πολλού "χαθεί". Από τότε ίσως που, ως ισότιμα μέλη μιας ενωμένης Ευρώπης, εκχωρήσαμε και την οικονομική μας αυτονομία. Τι σ' ενοχλεί όμως αν πάνω από άχρηστους, βολεμένους, τεμπέληδες, βολτέρους(*) ή διεφθαρμένους κηφήνες τοποθετηθεί ένας αποτελεσματικός, αδιάφθορος τεχνοκράτης για να βάλει μια τάξη σ’ ένα κράτος-οπερέτα;  Δεν θα μειωθεί έτσι το κόστος, άρα και οι φόροι που εσύ κι εγώ πληρώνουμε, για τη λειτουργία αυτού του απίστευτα αναποτελεσματικού μηχανισμού;  

Οι μόνοι που πραγματικά θα ενοχληθούν θα είναι οι κρατικοδίαιτες αλογόμυγες που το απομυζούν εδώ και χρόνια. Σε τελική ανάλυση, από τη στιγμή που δεν μπορούμε, ή δεν τολμάμε, να κάνουμε στοιχειώδες μεταρρυθμίσεις και αναγκαζόμαστε να καταφεύγουμε σε σπασμωδικά, βαθύτατα αντικοινωνικά μέτρα, όπως οι έκτακτες εισφορές και τα κάθε λογής χαράτσια, δεν μ' ενοχλεί διόλου αν έρθει άλλος να κάνει αυτές τις αλλαγές για μένα. 

Και να σου πω και κάτι άλλο; Να φέρουμε κι άλλους επόπτες, ελεγκτές, επιτηρητές, παιδονόμους... Για να φροντίζουν να εφαρμόζονται και οι νόμοι. Όλοι όμως. Από την ολοκληρωτική πάταξη της φοροδιαφυγής (που μπορεί πράγματι να οδηγήσει σε μια «αναδιανομή» του πλούτου) ως την παραβίαση του κόκκινου. Διότι μόνο έτσι ασκείται πραγματική, και όχι a la carte, δικαιοσύνη. Εκτός αν επιμένουμε να βασιζόμαστε στον αλήστου μνήμης πατριωτισμό και το υπερτιμημένο φιλότιμο των Ελλήνων.

ΒΧ

(*) "Βολτέρους" ονόμαζαν οι συνάδελφοί τους, τη δεκαετία του '50, κάποιους υπαλλήλους της Εθνικής Τράπεζας που, αντί να δουλεύουν, έκοβαν βόλτες στους διαδρόμους (Ιστορία Της Σύγχρονης Ελλάδας 1941-1974, Σόλων Ν. Γρηγοριάδης). Εύστοχος χαρακτηρισμός και, πολύ φοβάμαι, διαχρονικός.

Όιρο-Ένγκλις

The European Commission has just announced an agreement whereby English will be the official language of the European Union rather than German, which was the other possibility. As part of the negotiations, the Commission conceded that English spelling had some room for improvement and has accepted a 5-year phase-in plan that would become known as "Euro-English".

In the first year, "s" will replace the soft "c". Sertainly, this will make the sivil servants jump with joy. The hard "c" will be dropped in favor of "k". This should klear up konfusion, while keyboards kan have one less letter.

There will be growing publik enthusiasm in the sekond year when the troublesome "ph" will be replaced with "f". This will make words like fotograf 20% shorter.

In the 3rd year, publik akseptanse of the new spelling kan be expekted to reach the stage where more komplikated changes are possible. Governments will enkourage the removal of double letters which have always ben a deterent to akurate speling. Also, al wil agre that the horibl mes of the silent "e" in the languag is disgrasful and should go away.

By the 4th yer, people wil be reseptiv to steps such as replasing "th" with "z" and "w" with "v".

During ze fifz yer, ze unesesary leter "o" kan be dropd from vords kontaining "ou" and after ziz fifz yer, ve vil hav a reil sensibl ritin styl. Zer vil be no mor trubl or difikultis and evrivun vil find it ezi tu understand ech oza. Ze drem of a united urop vil finali kam tru.

Und efter ze fifz yer, ve vil al be speking German like zey vunted in ze ferst plas...