Στο χωριό μου, στα βουνά των Αγράφων, οι
περισσότερες από τις 365 μέρες του χρόνου περνάνε ευχάριστα, ανώδυνα και
απροβλημάτιστα – άντε να κλείσει μια δυο μέρες ο δρόμος απ’ τα χιόνια που κι
αυτά μας τα ‘κοψαν.
Και γράφω «οι
περισσότερες» μιας και είναι και αυτές οι λίγες, που περικλείουν τον νεοελληνικό
κατανυκτικό δεκαπενταύγουστο, όπου το χωριό σχεδόν μένει από νερό. Με συνέπεια,
αυτές τις εφτά, δέκα μέρες, να αναγκαζόμαστε να ανοίγουμε την παροχή του, πηγαίου,
νερού για λίγες μόνο ώρες το πρωί και για ακόμη λίγες το απόγευμα, ώστε να
προλάβουν να γεμίσουν τα ντεπόζιτα που όλα σχεδόν τα σπίτια έχουν, συνοδεία
βέβαια των απαραίτητων πιεστικών.
Το πρόβλημα
έγκειται στο ότι η δεξαμενή που τροφοδοτεί το χωριό, η οποία 350 μέρες τον
χρόνο υπερχειλίζει, τις μέρες αυτές, ειδικά αν κάνει και ζέστη, πρακτικά
αδειάζει. Χεστήκαμε, θα μου πείτε, για το χωριό σου, ρε φίλε. Μείνετε όμως μαζί
μου, έχει ενδιαφέρον.
Και γιατί
αδειάζει; Πολύ απλά, διότι η κατανάλωση, αυτές τις μέρες, υπερβαίνει κατά πολύ
την παροχή των πηγών οι οποίες, χωρίς βροχές και χιόνια, κινδυνεύουν το
καλοκαίρι να στερέψουν. Αυτό δεν συνέβαινε πάντα, είναι σχετικά πρόσφατο
φαινόμενο. Και οφείλεται βέβαια στη σπατάλη στην οποία είχε/έχει συνηθίσει ο τοπικός
νεοέλληνας από την εποχή των παχιών αγελάδων.
Ο οποίος τοπικός,
ειδικά τα τελευταία χρόνια που, ανάγκη φιλοτιμία ποιησάμενος, απεμπόλησε «τα
μπάνια» στο Πήλιο, στον Πλαταμώνα και στη Χαλκιδική προς χάριν του εξοχικού στο
χωριό το οποίο μέχρι πρόσφατα δεν καταδεχόταν, εννοεί να ποτίζει καθημερινά το
γκαζό(sic) –διότι ο βλάχος,
με την απαξιωτική έννοια γιατί κι εγώ βλάχος είμαι, δεν κάνει χωρίς γκαζό, πάρ’
του τα όλα, αλλά άσ’ του το γκαζό– και να πλένει και «τ’ αμάξι».
Προς τούτο δε,
έχει τοποθετήσει και αυτόματο ποτιστικό –αυτόματο ποτιστικό στο βουνό!– ή απλώς
αφήνει μόνιμα ανοιχτή τη βρύση που βάζει το λάστιχο «για όταν έρθει το νερό».
Και δεν παίρνει κι από λόγια, καθότι ο νεοέλληνας αφεξανέκαθεν ήταν με τον παρά
του και την κυρά του.
Γιατί κάθομαι και
τα γράφω αυτά; Για τρεις λόγους:
(1) Για να
υπενθυμίσω, λες και χρειαζόταν, τη βάναυση αδιαφορία του ψευτοαλληλέγγυου
νεοέλληνα αγριορωμιού για οτιδήποτε είναι μακριά απ’ τον κώλο του,
(2) Για να
επισημάνω πως τελικά μπορείς να περάσεις με πολύ λιγότερο νερό απ’ όσο νομίζεις,
χωρίς να στερηθείς απολύτως τίποτε (με την αφορμή, συνάνθρωποί μας, εξ ανάγκης,
ζουν με 8 ή 10 λίτρα νερό την ημέρα, κι αν αυτό σας φαίνεται αρκετό, think again) και
(3) Για να
ξαραχνιάσω τις Βλαβερές Συνέπειες που τελευταία έχω παραμελήσει και μου κρατάνε
μούτρα.
BX
