21/3/12

Τυφλοί τα τ’ ώτα τον τε νουν τα τ’ όμματ’ εισίν


Το παρακάτω γράφεται με αφορμή ένα δήθεν εξώφυλλο του περιοδικού Focus, που φιλοτέχνησε ο αγαπητός συνάδελφος από των χώρο των εκδόσεων την προηγούμενη δεκαετία, Βασίλης Κ. Σ’ αυτό εμφανίζεται η γερμανίδα καγκελάριος να χαιρετά όπως διαβόητος προκάτοχός της, με τη συνοδεία κειμένου που θα περιμένατε.

Και αν διαβάζω σωστά την απάντησή του στο «ψυχραιμία» που του συνέστησα όταν το είδα, ο Βασίλης πρεσβεύει ότι πρέπει να αντιδράσουμε, δυναμικά υποθέτω, θεωρώντας ότι, ενώ στο παρελθόν βγαίναμε στους δρόμους για προεκλογικές συγκεντρώσεις και ποδοσφαιρικούς αγώνες κατά χιλιάδες, τώρα απλώς παρατηρούμε άπρακτοι – και να με συγχωρήσει αν ερμηνεύω τα γραφόμενά του λάθος.

Να συμφωνήσουμε όμως πρώτα στα ακόλουθα;  

1. Τα τελευταία χρόνια, η χώρα ζούσε σε μια «φούσκα» αδικαιολόγητης οικονομικής ευφορίας, με αποκορύφωμα τα χρόνια γύρω από το 2004.

2. Η είσοδός της στην ευρωζώνη δημιούργησε την, ας πούμε, παρανόηση ότι με μοναδικά μας εφόδια μια υπερχρεωμένη πλασματική ευμάρεια και μισθούς που διαρκώς αυξάνονταν (στο δε Δημόσιο, τη μόνη «επιχείρηση» που δεν εξαρτά την αμοιβή από την απόδοση, διπλασιάστηκαν!) χωρίς όμως να αυξάνεται ανάλογα η παραγωγικότητα, θα μπορούσε το βιοτικό μας επίπεδο να συγκλίνει με αυτό της ευρωζώνης εν μια νυκτί.

3. Κάθε κυβέρνηση, από το 2001 και μετά, υπερδανειζόταν και ξόδευε σαν να μην υπήρχε αύριο προκειμένου ημέτερα, κρατικοδίαιτα ασκέρια συντεχνιών, επαγγελματιών συνδικαλιστών, κρατικών λειτουργών και δημοσίων κηφήνων να συνεχίσουν να επιδίδονται σ’ ένα ατέρμονο γιουρούσι στα δικά μας – στα δικά μας χρήματα.

4. Όσο δε η χώρα δανειζόταν και υπερχρεωνόταν, λεφτά υπήρχαν και η φοροδιαφυγή και η διαφθορά διογκώνονταν. Αλλά όσο μας βόλευε αυτή η βρομιά, όχι μόνο την ανεχόμαστε, την ενθαρρύναμε κιόλας.

5. Η πρόσφατη ελεγχόμενη χρεωκοπία, «αναδιάρθρωση» αν προτιμάτε, είναι η καλύτερη δυνατή διευθέτηση του δημόσιου χρέους που θα μπορούσαμε να πετύχουμε στον πραγματικό κόσμο τουλάχιστον, αυτόν δηλαδή των σημερινών οικονομικών συνθηκών και πολιτικών συσχετισμών.

6. Ανερμάτιστες προτάσεις για επιστροφή σε δικό μας νόμισμα, το οποίο μάλιστα θα μπορούν να τυπώνουν κατά βούληση οι ίδιοι που μας έφεραν εδώ, δεν αποτελούν λύσεις, αλλά συνταγή όλες τους ενός πισωγυρίσματος κοινωνικού, οικονομικού και πιθανότατα εθνικού, δεκαετίες ολόκληρες πίσω.

Αν συμφωνούμε με τα παραπάνω συνεχίζουμε. Αν δεν συμφωνούμε και πιστεύουμε ότι θα μπορούσε το χρέος μας ή να διαγραφεί μονομερώς χωρίς συνέπειες, ή, έστω, να πάει στις καλένδες και «όποτε μπορούμε θα σας δίνουμε και πού ‘στε; μη τα σβήσετε αν δεν σας τα δώσουμε», αυτό το σημείωμα προφανώς απευθύνεται σε άλλους.

Συνεχίζοντας, δεν καταλαβαίνω τι πραγματικά θέλουν αυτοί που δεν βλέπουν τίποτε, που δεν ακούνε τίποτε, που φωνάζουν «όχι» σε όλα. Αυτοί που μας καλούν να οργανωθούμε, να αντισταθούμε δυναμικά, να κατέβουμε στους δρόμους, να κάνουμε το Σύνταγμα Ταχρίρ, να «τους καταργήσουμε»...

Ωραία, ας «καεί το μπουρδέλο η Βουλή». Κι ας πούμε στους «τοκογλύφους» και τους τοπικούς πρωτοκολλητές των αποφάσεών τους πως θα πάρουν τ’ α….. μας. Και να βάλουν τα ομόλογα τους εκεί που ξέρουν. Γιατί δεν τους έχουμε ανάγκη. Και δεν τα θέλουμε, ρε, τα λεφτά τους! Εντάξει, όχι τα παλιά, καινούρια δεν θέλουμε. Γιατί θα ‘χουμε τα δικά μας πια. Και θα τα τυπώνουμε όποτε μας τελειώνουν και θα δίνουμε ο ένας στον άλλον αυξήσεις, δώρα κι επιδόματα και θα περνάμε κιμπάρικα και δεν θα ‘χουμε και κανέναν στον σβέρκο μας. Και καλύτερα, εδώ που τα λέμε, γιατί η αντίσταση, λένε, είναι στο DNA του Έλληνα. Και σ’ όποιον αρέσει, στην τελική. Γιατί δεν έχουμε, ρε, ανάγκη κανέναν. Η ψωροκώσταινα ήταν, είναι και θα παραμείνει υπερήφανα αυτάρκης. Μέχρι και πετρέλαιο δικό μας θα ‘χουμε σε τρία τέρμινα. Και φυσικό αέριο σε άλλα τρία. Μπορεί και ντομάτες.

Έκτακτα. Και μετά τι; Θα αποφασίζει η νεοδημιουργηθείσα λαοκρατία της νέας Νότιας Βαϊμάρης για τα φλέγοντα θέματα, δια βοής, στην Ομόνοια και στον Άγιο Παντελεήμονα; Γιατί στο Σύνταγμα-Ταχρίρ δεν θα ‘χει χώρο. Εκεί θα ‘χουμε στήσει τα λαϊκά δικαστήρια για τους δωσίλογους και τους μπαρμπαθωμάδες. Και θα συναλλάσσεται σε είδος στη λαχαναγορά και στη Βαρβάκειο;

Έχει αλήθεια κανείς απ’ όλα αυτά τα troll που αναμασούν μπούρδες σαν τις παραπάνω, αναπαράγοντας τες ανώνυμα στο διαδίκτυο, μια εφικτή, ρεαλιστική πρόταση για την επόμενη μέρα; Όχι, βέβαια. Γιατί θέλουν είτε να αποφύγουν, πάση θυσία, το οποιοδήποτε ξεβόλεμα και την οποιαδήποτε συμμετοχή τους στην αντιμετώπιση της κρίσης, συνεχίζοντας βέβαια να αρπάζουν στην πορεία ό,τι προλάβουν, είτε απλώς μια άναρχη χώρα.

Φυσικά και νιώθω πίκρα και απογοήτευση για την κατάντια της χώρας. Σε ποιον αρέσει να εργάζεται για να πληρώνει φόρους, να μένει χωρίς εργασία, να ζει από ραγδαία μειούμενα «έτοιμα» κάτω από τα όρια της φτώχιας; Σε κανέναν. Και μακάρι να ξυπνούσαμε αύριο το πρωί έχοντας ζήσει ένα κακό όνειρο και μόνο. Και η ζωή, λέει, να συνεχιζόταν όπως πριν. Έστω και χωρίς Ferretti, Matsuhisa ή Cayenne. Και τώρα μάλιστα που θα ‘χαμε πάρει και μια εικόνα από το μέλλον και δεν θα μας άρεσε, θ’ αρχίζαμε να κάνουμε τις καβάτζες μας και να προετοιμαζόμαστε. Οικονομικά και ψυχολογικά. Αλλά τα πράγματα είναι δυστυχώς αυτά που είναι και δεν αλλάζουν. “And that’s the way the cookie crumbles”, που έλεγε κι ο Shakespeare.

Και για να έρθω στο επίμαχο θέμα, τι προσφέρουν ευρήματα όπως το συγκεκριμένο ersatz εξώφυλλο; Πείτε μου ένα καλό που κάνουν εικόνες σαν κι αυτή σ’ εμάς και τη χώρα. Ένα! Φοβάμαι δε ότι ανάλογες καλλιτεχνικές αναζητήσεις, αλλά και άλλες παρόμοιες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο, σε συνδυασμό με αψυχολόγητες ενέργειες τερατώδους βλακείας, από την επιμονή στις διεκδικήσεις πολεμικών αποζημιώσεων μέχρι το κάψιμο γερμανικών σημαιών, πρώτα απ’ όλα πλήττουν τη μόνη ελπίδα που μας έμεινε για ανάκαμψη και μείωση της ανεργίας και είναι δυστυχώς ο τουρισμός. Ενώ, εξάπτοντας το εθνικιστικό μένος ανεγκέφαλων ένθεν και ένθεν, κάνουν μόνο ζημιά.

Υπάρχει και καλύτερο και αποτελεσματικότερο χιούμορ, χιούμορ που σφάζει με το βαμβάκι. Κι ο Βασίλης είμαι σίγουρος ότι απ’ αυτό διαθέτει μπόλικο. Έτσι θυμάμαι τουλάχιστον. Γι αυτό ζήτησα «ψυχραιμία».

Κι ένας γενικός προβληματισμός για το τέλος: έχουμε άραγε αναλογιστεί πού θέλουμε να βρισκόμαστε δέκα χρόνια μετά; Προτιμάμε να είμαστε ένα φωτεινό παράδειγμα ανέλπιστης ανάκαμψης και απρόσμενης ανάπτυξης –άντε και μνημειώδους αντοχής, σας λέω εγώ– ή μια χώρα-σκιά της ιστορίας της, η Κούβα της Μεσογείου;

ΒΧ

13 σχόλια:

  1. ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ ΕΙΝΑΙ ΣΤΗΜΕΝΟ...
    Βασίλη μου, δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω στα περισσότερα απ' αυτά που υποστηρίζεις. Και ίσως το συγκεκριμένο "εξώφυλλο" να αποτελεί μια υπερβολική αντίδραση, ειδικά αν το δεις σοβαρά, με την αίσθηση του χιούμορ απενεργοποιημένη... Όμως πιστεύω 100% (με βάση πολλά στοιχεία, από την Ελλάδα και την Ευρώπη) ότι το παιχνίδι εναντίον του ελληνικού λαού ήταν και είναι ΣΤΗΜΕΝΟ! Δεν μπορώ να πιστέψω ότι οι Έλληνες πολιτικοί έκαναν τόσα χρόνια του κεφαλιού τους, για να "κοιμήσουν" τον ελληνικό λαό με τις παροχές και τις ψηφοθηρικές τεχνικές τους (που ξεπερνούν σε μεστρία ακόμη και τον Γκέμπελς...). Ένα μεγάαααλο πάρε-δώσε παιζόταν εντός της Ένωσης, με διαπλοκή, φιλίες και λυκοφιλίες, "συστρατεύσεις" και "γκρίζες" συμφωνίες για πωλήσεις οπλικών συστημάτων, τηλεπικοινωνιών, τεχνολογίας, ακόμα και εισαγόμενων αγροτικών προϊόντων, εις βάρος του Έλληνα αγρότη, που έμαθε να τα φέρνει βόλτα με την επιδότηση -ενώ ο κώλος του είχε πάρει μόνιμα το σχήμα της καρέκλας του καφενείου... Πιο τρανταχτό παράδειγμα από τη γερμανική μι-Siemens, δε νομίζω να υπάρχει. Και προτρέπω στην αντίδραση (μέσα στα πλαίσια της λογικής βέβαια), γιατί μου φαίνεται παράξενο να δανείζεται η Γερμανία με... αρνητικό επιτόκιο, για να μας δανείσει με 6%-7%. Για όσους γνωρίζουν κάτι παραπάνω, δεν είναι καθόλου παράξενο βέβαια, όταν τα "αρπακτικά" της Δυτικής Γερμανίας έκαναν αίσχη εναντίον των συμπατριωτών τους από την Ανατολική Γερμανία, μετά την κατάρρευση του τείχους. Από το 1989 δεν έχει ακόμα "εξισωθεί" η ίδια η χώρα, λόγω του ασείδοτου καπιταλισμού, την Ελλάδα θα λυπηθούν? Αλλά δεν ζητάμε τη λύπη τους, τον οίκτο τους. Μια δίκαιη ευκαιρία θέλουμε, να διορθώσουμε τα τεράστια λάθη μας και λίγο χρόνο, να γλείψουμε τις πληγές μας. Για να κάνω και λίγη... διαφήμιση στο καταπληκτικό blog σου, να προσθέσω ένα link από άρθρο που έγραψα στα Αγγλικά, για ειδησεογραφικό blog του εξωτερικού. Όποιος έχει λίγη υπομονή, ας του ρίξει μια ματιά: http://www.global-politics.co.uk/blog/2012/03/17/all_Greeks_vk/

    Σ' ευχαριστώ για την... επίθεση, από τη στιγμή που μου δίνεις την ευκαιρία να απαντήσω και να εξηγήσω το σκεπτικό μου. Κι εσύ πρέπει να με ευχαριστήσεις που σου έδωσα έμπνευση να γράψεις -κάτι που κάνεις καταπληκτικά!:-) Ελπίζω να είναι ενδιαφέρουσα η "αντιπαράθεση" και για όσους έχουν το κουράγιο να ασχολούνται μαζί μας... Mit freundlich Gruessen, Βασίλης Κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μα, ΖΟΥΜΕ για την αντιπαράθεση, έτσι δεν είναι; Κι όπως βλέπεις, ορισμένοι ήδη ασχολούνται μαζί μας, ενώ βλέπω και αρκετά Share στο facebook. Όσο για το κομμάτι σου στα αγγλικά, και καλογραμμένο είναι και... μετριοπαθέστερο του αναμενομένου!
      Σ' ευχαριστώ, Βασίλη. And watch this space!

      Διαγραφή
  2. Υ.Γ: Σκεφτόμουν να γράψω ένα άρθρο με τίτλο "Don't mess with my home, so I don't pee in your Greek salad", αλλά μάλλον αυτό θα έκανε κακό στον τουρισμό, έτσι δεν είναι? :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σίγουρα! Παρόμοια σχόλια καλό είναι να γίνονται μόνο τους μήνες που έχουν "ρ"!
      ΒΧ

      Διαγραφή
  3. Συμφωνώ σε όλα, ούτε εγώ δεν θα τα έλεγα καλύτερα...
    Σκέφτομαι ότι για κάθε εχέφρονα ξένο ή ημεδαπό Ευρωπαϊκής κοπής, ο μέσος Έλληνας, δείχνει ότι λειτουργεί σαν εκείνον τον τυπάκο στο ανέκδοτο που ακούει στο ραδιόφωνο "Προσοχή στους οδηγούς που κινούνται στην Λ. Αλεξανδρας γιατί ένα όχημα κινείται αντίθετα στο ρεύμα"... και κράζει με αγανάκτηση "τι ένα ρεεεε... εκατοντάδες είναι".
    Σ' αυτή τη φάση έχουν και ξένα νούμερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Όταν έγραψα ότι συμφωνώ εννοούσα με τον Χαρίτο ...αλλά να πώ και κάτι για τον VK (που δεν γνωρίζω) μια και σχολίασε το ποστ, με άλλη μια από τίς γνωστές "θεωρίες συνομωσίας" που δεν είναι ποτέ δυνατόν να απαντηθούν με λογικά επιχειρήματα, οπότε θα καταφύγω σε σημειολογικού τύπου παρατηρήσεις...
    Όταν οι ανατολικογερμανοί εφτιαχναν Trabant και μαυρόασπρες μελαγχολικές ταινίες ονειρευόμενοι την Δύση, οι έξυπνοι σοσιαλίζοντες Έλληνες έφτιαχναν βαμβάκι χειρότερης ποιότητας απ' το Αιγυπτιακό που πληρωνόντουσαν σε διπλάσια τιμή απ' αυτό ... και όλα αυτά γιατί οι "ασύδοτοι καπιταλιστές" Δυτικογερμανοί την ώρα που εφτιαχναν BMW, Bosch και Bayer, και αφού περνούσαν τις διακοπές τους στα νησιά μας τρώγοντας πλαστικό μουσακά και πίνοντας μπόμπες στα μπαράκια μας, φρόντιζαν να βάλουν και δυο μάρκα στη άκρη απ' τα οποία πληρωνόταν το μπαμπάκι και όλα τ' άλλα. Και ναι μεν οι πολιτικοί μας έχουν μεγάλο μερίδιο της ευθύνης αλλά το φαγοπότι με το ΙΚΑ, τις επιδοτήσεις, την πολεοδομία και οτιδήποτε αύξανε το εισόδημά τους χωρίς να προσφέρει έργο ή συμμετοχή στους φόρους, το έκαναν οι δικοί σου γείτονές και οι δικοί μου, χωρίς κανένα grand plan από την εξουσία... (άλλωστε αυτοί οι πολιτικοί που έχουμε και είχαμε ήταν στη μεγάλη τους πλειοψηφία τόσο μα τόσο ανίκανοι που ούτε small plan δεν θα έκαναν να λειτουργήσει).
    Απλά είναι τόσο βολικό για την λερωμένη φωλιά του μέσου νεοέλληνα να φταίνε οι πολιτικοί και οι ξένοι πάντα... ο καθρέπτης στην Ελλάδα είναι μόνο για το ξύρισμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Over to you, VK! Σας αφήνω να τα πείτε! Χαίρομαι που κέντρισα σκεπτόμενους ανθρώπους.
      ΒΧ

      Διαγραφή
  5. Αγαπητέ greekadman, το παράδειγμα της Δυτικής και Ανατολικής Γερμανίας που ανέφερα, δεν είναι τυχαίο... Αντιθέτως, δείχνει πώς ο ίδιος λαός, ένθεν και ένθεν ενός τοίχους μπορεί να έχει διαφορετική "τύχη", ανάλογα με το ποιος και πώς τον κυβερνά (προ της συνένωσης). Μετά, που η κυβέρνηση ήταν ενιαία, απλά συνεχίστηκε μια "γκρίζα" και άχαρη πορεία για τους Ανατολικογερμανούς, μέχρι και σήμερα. Και επίσης το παράδειγμα της δόλιας Siemens κάθε άλλο παρά θεωρία συνομοωσίας είναι... Όπως δεν αποτελεί θεωρία συνομοωσίας ότι ένα μεγάλο ποσοστό των χρημάτων του σχεδίου Μάρσαλ πήγε για την ανάπτυξη της Δυτικής Γερμανίας μετά τον πόλεμο, και όχι άλλων χωρών-θυμάτων της, όπως η Ελλάδα. Το γιατί μπορεί εύκολα οποιοσδήποτε νοήμων να το καταλάβει. Έτσι, λίγα χρόνια μετά τον πόλεμο, οι Έλληνες αναγκάστηκαν να ξενιτευτούν ως gastarbeiter και να δουλέψουν για τους πρώην κατακτητές και δολοφόνους τους! Φυσικά, μετά τα μέσα της δεκαετίας του '40, που η υπόλοιπη Ευρώπη ξαναγεννιόταν από τις στάχτες της, εμείς στην Ελλάδα αλληλο-σκοτωνόμασταν. "Οι ξένοι κάνουν τη γιορτή, εμείς βάζουμε το κρέας", έλεγε ο δύσμοιρος παππούς μου κουνώντας μελαγχολικά το κεφάλι του, μισερός άνθρωπος, τραυματίας πολέμου από τη Μικρασιατική καταστροφή...
    Όσο για τους κακούς Έλληνες, τους σεφ του πλαστικού μουσακά και τους μπάρμεν-πυροτεχνουργούς με τα σφηνάκια-άνφο, ναι, δυστυχώς υπάρχουν! Αλλά τη στιγμή που θα παραδεχτώ ότι ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ, Ο ΚΑΝΟΝΑΣ ΚΑΙ ΟΧΙ Η ΕΞΑΙΡΕΣΗ, θα πρέπει να μαζέψω τα λιγοστά μπογαλάκια μου, να ρίξω μια μαύρη πέτρα και να εξαφανιστώ προς άγνωστη κατεύθυνση...
    Για το ελληνικό βαμβάκι, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι είναι (ήταν?) το δεύτερο κορυφαίο στον κόσμο, μετά το Αιγυπτιακό. Καθόλου άσχημα -αν σήμερα δεν το πετάγαμε στις χωματερές θα ήταν καλύτερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Υ.Γ.: Συγγνώμη για το "τοίχος" που είναι "τείχος", για να μη στιγματιστώ ως αναλφάβητος... :-) Αν ο κύριος blog-άρχης μου το επιτρέψει, θα ήθελα να παραβάλω ένα κείμενο, με στοιχεία ιστορικά, για το τι πιστεύω ότι είναι ο Έλληνας. Χωρίς "εθνικιστικά" ή άλλα παρόμοια νοήματα. Θα πρέπει να γίνει σε νέα ενότητα, για να μη μπερδέψουμε τους υπομονετικούς μας αναγνώστες και σχολιαστές... Στις προσταγές σας, κύριε Χαρίτο! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αντί απάντησης μου, παραθέτω το εξαιρετικό κείμενο του Φωτη Γεωργελέ στην Athens Voice http://www.athensvoice.gr/the-paper/article/384/edito-384 όπως και του Νίκου Δήμου στην Lifo http://www.lifo.gr/mag/columns/4725 που εμμέσως πλην σαφώς θα σε βάλουν στην διαδικασία να τσεκάρεις σε πόσες βαλίτσες χωράν τα μπογαλάκια σου...
    Το πόσο απύθμενα σκάρτοι είμαστε ως Έλληνες φαίνεται ανάγλυφα από τα γεγονότα αυτων των τελευταίων 10 ημερών, αν θέλησεις να δεις την αλήθεια κατάματα... Επίσης θα καταλάβεις (άν πάλι θες να δεις την αλήθεια) ότι 100 σχέδια Μάρσαλ να είχαμε πάρει, BMW δεν θα φτιάχναμε σε 10 αιώνες... μόνο για ξεκκοκάλισμα στα μπουζούκια με μπέμπες θα πηγαίνανε...
    Ξαναλέω, δές την αλήθεια αυτής της χώρας, μέσ' απ τα άρθα κάποιων που τα λένε καλύτερα απ' όσο θα μπορούσα ποτέ εγώ! Χωρίς να καθαγιάζω τους ξένους, την ικανότητα να αυτοκαταστραφούμε την έχουμε μέσα μας ... Σε τι μας φταίνε οι άλλοι;;;; Έλεος!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Hear, hear! Ή όπως τουλάχιστον το λένε στα γερμανικά...
    ΒΧ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Συγγνώμη, ειλικρινά, αλλά εγώ προσωπικά -όπως και εκατομμύρια άλλοι Έλληνες- δεν ανήκουμε σε αυτή την Ελλάδα που περιγράφεις! Και σίγουρα δεν περιμένω από "δημοσιογράφους του καναπέ" (επειδή εγώ είμαι δημοσιογράφος του δρόμου...) να μου εξηγήσουν την ελληνική πραγματικότητα. Γνωρίζω τα στραβά, ακούω κι εγώ... ιστορίες για αγρίους, αλλά αρνούμαι πεισματικά να γενικεύσω όπως τα "δραματοποιημένα" ρεπορτάζ (αυτά που γράφονται για να εντυπωσιάσουν και να πουλήσουν). Προσωπικά έχω πάει "στα μπουζούκια" λιγότερες από 10 φορές στη ζωή μου (είμαι 45...) και όποτε είχα καλό αυτοκίνητο (πολύ συχνά) λόγω του επαγγέλματός μου, το πάρκαρα μακριά από τα clubs, τα bars κ.λπ., δεν πήγαινα να "πουλήσω μούρη" στους χειριστές πόμολων (κοινώς πορτιέρηδες) και τα περιφερόμενα ξεκ**άκια... Δεν αποτελώ εξαίρεση, είμαστε πολλοί, κι αυτό είναι που μου δίνει ελπίδα γι' αυτή τη ρημάδα τη χώρα. Το κακό είναι ότι όλοι εμείς είμαστε "low profile", ταπεινοί και προσεκτικοί στις εκδηλώσεις μας. Άρα δεν "φαινόμαστε", ενώ οι "άλλοι" κάνουν θόρυβο και φαίνονται! Σκηνικό παρόμοιο με αυτό της Ζακύνθου έχει γίνει και στην Κρήτη, και κάπως έτσι προέκυψαν οι "καλλιέργειες" στα Ζωνιανά, απ' ό,τι μαθαίνω, αλλά αυτό είναι θέμα προς ανάλυση σε άλλη ενότητα. S**t happens, αλλά κάποιοι επικεντρώνονται μόνο στα s**t. Κάποιοι άλλοι έχουν αποφασίσει να κυνηγάνε το όραμά τους. Και ο καθένας αποφασίζει πού θέλει να ανήκει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Αχ Βασίλη. Βασίλη Κ.
    Απλά ως αναγνώστης διαχωρίζω τη θέση μου από τα γραφόμενά σου (έστω για τη μικρή αξία που μπορεί να έχει αυτό): Αποδοχή σεναρίων συνομωσίας και στη συνέχεια ακύρωση του συνομιλητή.
    Στην πρώτη σου απάντηση, κάποιοι άλλοι φταίνε, πάντα, ο "λαός" είναι πιόνι αθώο. Υποτιμάς αυτόν που υπερασπίζεσαι αποδεχόμενος ότι κάποιοι τον κατευθύνουν και τον κοροϊδεύουν. Αλλά δεν είναι μόνον αυτό. Ανυψώνεις εαυτόν σε κάτι ανώτερο, αφού εσύ «το έχεις καταλάβει το παιχνίδι»
    Στη συνέχεια δε, όταν σου αντιπαραβάλλονται δύο κείμενα-απόψεις, επιλέγεις ένα άλλο βασικό τρικ των σοφιστών όπως τα έχει καταγράψει χρόνια πριν ο Σοπενχάουερ. Αποπροσανατολίζεις την κουβέντα και αφού δεν μπορείς να βάλλεις κατά της άποψης, βάλλεις κατά αυτού που την εκφράζει. Είναι του καναπέ αυτοί οι «δημοσιογράφοι» και συ του «δρόμου». Και ποια αίγλη σου προσθέτει αυτό και το αναφέρεις;
    Να διευκρινίσω ότι δεν είναι προσωπική επίθεση, σε πολλά στο τελευταίο σου μήνυμα είμαστε μαζί (μάλλον από άλλη σκοπιά βέβαια). Είναι η διαλεκτική που επιλέγεις με την οποία διαφωνώ.
    Α.

    ΑπάντησηΔιαγραφή