Syriana

Ο παραλληλισμός της σημερινής σχέσης της Δύσης με το Ισλάμ, με τις Σταυροφορίες του Μεσαίωνα είναι προφανής. Κυνικότεροι δε από εμένα θα έγραφαν πως το αναζητούμενο Ιερό Δισκοπότηρο πάντα ήταν ο πλούτος της Μέσης Ανατολής, σε στερεή ή υγρή μορφή, ενώ το πρόσχημα η Θρησκεία.

Ωστόσο, η άλλη σταθερά παραμένει η μισαλλοδοξία του ισλαμισμού που από μια ειρηνική θρησκεία, εξαιτίας του διαχρονικού φονταμενταλισμού των περισσότερων κληρικών της, μεταλλάχθηκε γρήγορα σε φανατισμένο jihad απέναντι σε οτιδήποτε Δυτικό. 

Αυτό και το γεγονός ότι οποιασδήποτε χώρας η πολιτική εξουσία έπεσε στα χέρια ιμάμηδων, αγιατολάχ, ταλιμπάν, μουσουλμάνων αδελφών, ξαδέλφων ή συννυφάδων, η χώρα αυτή έχει πάει κατά διαόλου – ή όπου εν πάση περιπτώσει καταλήγουν οι εχθροί του Προφήτη.

Γι αυτό μου κάνει μεγάλη εντύπωση το ότι υπάρχουν ακόμη κάποιοι που επιθυμούν διακαώς, στην κυριολεξία μάλιστα, κι άλλες πλατείες να γίνουν Ταχρίρ, ή έστω το Λιβυκό ή Συριακό τους αντίστοιχο. Οι ίδιοι παραπλανημένοι κάποιοι θεωρούν παράλληλα πως οτιδήποτε κι αν κάνει η Δύση είναι λανθασμένο αν όχι κατάπτυστο.

Ειδικά η Αμερική. Γιατί στην Αμερική οι αποφάσεις παίρνονται από βλάκες. Ή από φονιάδες λαών. Γιατί η Αμερική και ο κοινός νους είναι έννοιες που η μια αναιρεί την άλλη. Γιατί η Αμερική κατοικείται από ηλίθιους. 

Βέβαια, οι ίδιοι κάποιοι ούτε που ενδιαφέρονται ν’ αφήσουν ενοχλητικά στοιχεία γνωστά και ως «αδιαμφισβήτητα γεγονότα» να τους αλλάξουν την πεποίθηση ότι οι Αμερικανοί (και το δουλοπρεπές, πειθήνιο όργανό τους, το ΝΑΤΟ) είναι αιμοσταγείς, συμφεροντολόγοι, ιμπεριαλιστές. 

Ούτε ότι κάθε δικτατορίσκος που κάνει τώρα κουμάντο, νεποτικώ δικαίω, στο μαγαζί που του άφησε ο μπαμπάς του είναι αδικημένος, αναξιοπάσχων, δημοκρατικός, λαοπρόβλητος, ασκητικός, πεφωτισμένος ηγέτης ο οποίος δεν θέλει τίποτε άλλο από την ευημερία του λαού του.

Οι ίδιοι αυτοί κάποιοι συνεχίζουν να πιστεύουν πως τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 σχεδιάστηκαν από τους Εβραίους και τη CIA προκειμένου οι Αμερικανοί να βρουν το πρόσχημα που χρειάζονταν για να επιτεθούν σε άκακα, φιλειρηνικά, δημοκρατικά μουσουλμανικά κράτη για να τους κλέψουν το πετρέλαιο. 

Το οποίο πετρέλαιο, όσο καθορίζει τη ζωή μας, προτιμώ να είναι σε χέρια καπιταλιστών παρά σ’ εκείνα που κόβουν αυτά που δεν συμφωνούν μαζί τους.

Παρένθεση: αν ήμουν πάντως Εβραίος θα ένιωθα κατάφωρα προσβεβλημένος. Αν είναι δυνατόν ν’ άφηνα τη CIA που, όπως οι ίδιοι κάποιοι επίσης λένε, έχει θαλασσώσει κάθε πραξικόπημα το οποίο σχεδίασε, να μου τα κάνει κι εδώ μούσκεμα.

Αν όμως τ’ όνομά μου ήταν Bubba κι ήμουν ο τυπικός εθνικόφρονας Αμερικανός redneck από τη Bible belt κι ήθελα να μιλήσω στους ίδιους κάποιους με τον τρόπο που κι εκείνοι μιλάνε για τους συμπατριώτες μου, θα βρόνταγα τις μπότες σταυρωτά πάνω στο τραπέζι, θ’ άνοιγα ακόμη μια Bud και θα θύμιζα πως: 

«Αν δεν υπήρχαμε εμείς, ρε ανόητα, θλιβερά ανθρωπάκια, σήμερα θα ‘σασταν αποικία του Γ’ Ράιχ, πρωθυπουργός θα ‘ταν ένας Μιχαλολιάκος, τα σχολεία σας θα ‘ταν γερμανικά, τον ελεύθερο χρόνο σας θα “δίνατε” τους γείτονές σας, στέλνοντάς τους στην Καισαριανή και στο Χαϊδάρι, και κάπως έτσι θα ζούσατε τη μίζερη ζωή σας. Κατατρεγμένοι επαναστάτες, σκιαγμένοι φιλήσυχοι μικροαστοί, ή δουλοπρεπείς δοσίλογοι».

Αλλά δεν είμαι.

Όπως και να ‘χει, θεωρώ ότι η λεγόμενη «διεθνής κοινότητα» την οποία όταν δεν κατηγορούμε για επέμβαση (Ιράκ, Αφγανιστάν), κατακρίνουμε για απραξία (Λιβύη, Αίγυπτος) βρίσκεται σε αδιέξοδο.

Αν επέμβει στρατιωτικά στη Συρία, θα ανοίξει ακόμη μια πληγή στη Μέση Ανατολή κινδυνεύοντας να ρίξει λάδι στη φωτιά που τρέφει τους μάρτυρες του jihad, εξαπλώνοντάς τη ακόμη περισσότερο στον δυτικό κόσμο με απρόβλεπτες και καταστροφικές συνέπειες.

Αν δεν επέμβει, τακτικοί και άτακτοι, μάχιμοι και άμαχοι θα συνεχίσουν να τινάζουν ο ένας τον άλλο στον αέρα με κατάληξη, μετά το Ιράν, τον Λίβανο και την Αίγυπτο (έπεται η Ιορδανία), ένα ακόμη κράτος της Μέσης Ανατολής με δυτικίζοντα προσανατολισμό, να πέσει στα χέρια ημίτρελων, θρησκόληπτων, αδιάλλακτων ιμάμηδων, ή να συνεχίσει να σπαράζεται από εμφύλιο.

Τέλος, δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν, παρά τους σπασμωδικούς χειρισμούς του επηρμένου και αλαζονικού συριακού καθεστώτος, ως "κακός" της υπόθεσης εξελιγχθεί τελικά η άλλη πλευρά.

ΒΧ