Και να τη η επόμενη μέρα, έφτασε!

Ωραίααα! Προσήλθαμε ησύχως στις κάλπες και ασκήσαμε το εκλογικό μας δικαίωμα, αναδεικνύοντας τον ΣΥΡΙΖΑ αξιωματική αντιπολίτευση και στέλνοντας τα λεβεντόπαιδα της Χρυσής Αυγής στα έδρανα που είχαν κοσμήσει με την παρουσία τους Βενιζέλοι, Καραμανλήδες (οι κανονικοί), Τρικούπηδες, Κύρκοι και Ηλιού. 

Και μας έκαναν κι εντύπωση όλα αυτά, μάλιστα, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Και τώρα τι; “Now what?”, που λέμε και στο facebook. 

Γεγονός είναι πάντως πως στις 6 Μαΐου πέθανε ο δικομματισμός –όσο δεν μοιράζει λεφτά και παροχές, τουλάχιστον– που είναι καλό λένε και ο κυρίαρχος λαός έστειλε ένα «ηχηρό μήνυμα». Προς τα πού και σε ποιον ακριβώς και με ποιο αποτέλεσμα δεν έχω καταλάβει ακόμη, αλλά μέσα στις επόμενες μέρες θα το μάθουμε κι αυτό.

Να δούμε όμως ποιος ήταν ο κυρίαρχος λαός; Γραμμένοι για να ψηφίσουμε ήμασταν περίπου 10 εκατομμύρια. 3,5 εκατ. απείχαν. Όσοι ψηφίσαμε λοιπόν ήμασταν 6,5 εκατ. Ένα 19% απ’ αυτά, ήτοι 1,3 εκατ., ψηφίσαμε κόμματα που έμειναν εκτός νυμφώνος. Άρα, στη Βουλή εκπροσωπούνται πλέον 5,2 εκατ. Έλληνες, το μισό περίπου όσων δικαιούνται να ψηφίσουν. Ο ένας στους δυο, αν προτιμάτε.

Είναι αυτό θλιβερό, ή δεν είναι; Δείχνει πόσο ανώριμος λαός, είμαστε ή όχι; Τι σας λέει το ότι 3,5 εκατ. Έλληνες, τη στιγμή που παίζεται το μέλλον το δικό τους και των παιδιών τους, πήγαν χτες για μπάνιο, είχαν να λουστούν, ή τους πήραν κάποιοι τις ταυτότητες; Γιατί, το να ζουν 3,5 εκατ. ανήμποροι και κατάκοιτοι ανάμεσά μας δεν το βλέπω. Εκτός κι αν ήταν αυτοί που τόσο καιρό έπαιρναν τα επιδόματα.

Η αγαπητή μου Μ. υποστηρίζει πως αν αυτές οι εκλογές γίνονταν  σε διαφορετική στιγμή, χωρίς δηλαδή την τρόικα να μας απειλεί (και χωρίς φυσικά εμείς να την έχουμε ανάγκη), θα ήταν ό,τι καλύτερο. Γιατί μειώθηκε η αυταρέσκεια του ΠΑΣΟΚ και εκμηδενίστηκε η υπεροψία της ΝΔ που, μέχρι και το πρωί της Κυριακής, έτρεφαν αυταπάτες για αυτοδυναμίες. Θα βάλουν κάτω τον πισινό τους (τον «κώλο» τους, έγραψε, αλλά εγώ δεν γράφω έτσι) και θα στύψουν τα μυαλά, που ορισμένοι απ’ αυτούς έχουν, για να φτιάξουν καινούρια σχήματα, αξιόπιστα και βιώσιμα. 

Σωστό είναι αυτό, αλλά οι εκλογές ΔΕΝ έγιναν σε διαφορετική στιγμή. Έγιναν σε τούτη εδώ την κρίσιμη. Όπου ψηφίσαμε σαν να μην αντιμετωπίζουμε κανέναν κίνδυνο. Σαν να μη συνεχίζει να επισείεται από πάνω μας η ρομφαία της χρεοκοπίας και της επιστροφής στη δραχμή. Σαν λεφτά (για μισθούς, συντάξεις, καύσιμα κ.λπ.) να υπάρχουν. Ψηφίσαμε σαν να μη πιστεύουμε ότι ακόμη κινδυνεύουμε. Ψηφίσαμε εκφράζοντας τον θυμό και την αγανάκτησή μας, αλλά όχι την αγωνία μας για το αύριο. Ψηφίσαμε σαν να συμμετείχαμε σε μια ακόμη ανώδυνη, διασκεδαστική και χωρίς συνέπειες δημοσκόπηση. Ψηφίσαμε σαν μην φανταζόμαστε καν την «επόμενη μέρα» της ακυβερνησίας και των άκαρπων διερευνητικών εντολών. Λες και με το που βγήκε ο ΣΥΡΙΖΑ δεύτερο κόμμα –και κυβέρνηση, πιθανότατα– ξεπεράσαμε την κρίση και θ’ αρχίσουμε ξανά να δένουμε τα σκυλιά με τα λουκάνικα. 

Είναι σαφές ότι τα παραπάνω εκφράζουν τη δική μου άποψη και μόνο. Και ποιος μου λέει ότι είναι αυτή σωστή και ότι δεν είμαι εγώ ο αφελής και ανώριμος; Μπορούμε λοιπόν, εν πάση περιπτώσει, ν’ αφήσουμε τον κ. Τσίπρα να κυβερνήσει να δούμε τι πουλιά πιάνει; Γιατί έξω απ’ τον χορό πολλά τραγούδια λες. Και ποιος ξέρει; Μπορεί τελικά ο κ. Δραγασάκης, ο κ. Παπαδημούλης κι οι υπόλοιποι Σουσλόφ του ΣΥΡΙΖΑ να αποδειχτούν αντάξιοι, αν όχι θεαματικά ανώτεροι, των περιστάσεων και να μπορέσουν τελικά με κάποιο μαγικό τρόπο να μας βγάλουν ανώδυνα από την ύφεση. Πολύ φοβάμαι όμως ότι όσο ποθητή κι αν ήταν η Ρόδος, τόσο επώδυνο θα αποδειχτεί το πήδημα.

Και λίγα για τα υπόλοιπα κόμματα.

Το ΄χουμε ξαναπεί αυτό, αλλά αν το ΚΚΕ δεν κατάφερε ούτε και τώρα ν’ αυξήσει σημαντικά τα ποσοστά του, δεν θα το κάνει ποτέ πια. Οι κινητοποιήσεις του ΠΑΜΕ φαίνεται πως μόνο ενόχλησαν, ενώ τα «έξω από την Ευρώπη» και τα περί «κοινωνικοποίησης» του πλούτου, όσο να ‘ναι σκιάζουν.

Κι έχει καταλάβει κανείς τι ακριβώς θέλουν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες, εκτός από το να φωνασκούν; Βλέπω, για παράδειγμα, στην τηλεόραση τον κ. Μαρκόπουλο και δεν βγάζω άκρη. Θέλουν να κυβερνήσουν, να συνεργαστούν, ή απλώς να κατηγορούν όλους τους υπόλοιπους.

Όσο για τη Χρυσή Αυγή, όταν είχαμε να κάνουμε με το αυγό του φιδιού, όχι μόνο δεν το τσακίσαμε, αλλά το στείλαμε και να κυβερνήσει – με τον Αστέριο! Να δω τώρα τι θα κάνουμε με το ίδιο το φίδι. Ας πρόσεχαν αυτοί που το ψήφισαν, πολλοί από τους οποίους, έχοντας ήδη δει το βίντεο με τον αρχηγό, είμαι σίγουρος πως ήδη μετάνοιωσαν. Παρόλα αυτά, πιστεύω πως η Χρυσή Αυγή δεν θ' αργήσει θα αποδειχτεί επικίνδυνα, έστω, γραφική, θα κάνει κι αυτή τον κύκλο της, προκαλώντας και ενοχλώντας στο Κοινοβούλιο, και θα αυτοαναιρεθεί.

Τέλος, κρίμα που ο Στέφανος Μάνος και η Δράση δεν μπήκαν στη Βουλή. Κρίμα ακόμη που την ίδια τύχη είχαν και η ΔΗΣΥ και η Δημιουργία Ξανά. Ίσως την επόμενη φορά να τα βρουν και οι τρεις σ' έναν συνασπισμό κοινής λογικής. Και μακάρι όσοι πίστεψαν σ’ αυτούς και είπαν να ασχοληθούν με την πολιτική μπας κι αλλάξει κάτι, να μην απογοητευτούν.

Τελειώνοντας, όπως ήδη έγραψα, μπορεί χτες να τελείωσε ο δικομματισμός, αλλά από σήμερα κιόλας αρχίζει η απομυθοποίηση. Το ξέρω γιατί το είδα στην τηλεόραση…

ΒΧ