Το περιμέναμε, λέει…

Άκουσα πριν λίγο τον κ. Πρωθυπουργό, στη συνάντηση με τον ΠτΔ που φρόντισε να ξαποστείλει, να δηλώνει πως “δεν έχει γίνει τίποτε που δεν το περιμέναμε, όλα τα περιμέναμε…”.

Λοιπόν δεν θα το πιστέψετε... Στις πολυεθνικές, ολιγοεθνικές και μονοεθνικές εταιρείες που έχω κατά καιρούς εργαστεί, όταν βρισκόμουν μπροστά σε μια διαπραγμάτευση, ή έστω ένα meeting, βρε αδερφέ, ειδικά όταν εγώ ο ίδιος την/το είχα προκαλέσει, πήγαινα όσο το δυνατόν καλύτερα προετοιμασμένος. 

Διαβασμένος. Μελετημένος. Με επιχειρήματα, με στοιχεία, με νούμερα… Του τύπου, αν μου πουν αυτό, θα πω εκείνο. Κι αν μου αντιτάξουν εκείνο, έχω στοιχεία για να τους πείσω για το αντίθετο. Ή τουλάχιστον να προσπαθήσω γι αυτό.  

Και επειδή εγώ είμαι και λίγο βλαξ περί τα οικονομικά και αφελής περί τα πολιτικά, όσο να ‘ναι προβληματίζομαι.

Για μήνες ολόκληρους πριν τις εκλογές, τις οποίες οι ίδιοι προκάλεσαν, κάθε δημοσκόπηση έφερνε τον ΣΥΡΙΖΑ πρώτο κόμμα. Το ήξεραν. Το περίμεναν. Το ήθελαν. Θριαμβολογούσαν προκαταβολικά και δικαίως. Δεν τους ήρθε πάλι ξαφνικό όπως το 2012 “Αμάν, μας ψήφισαν. Βρείτε τον Βαρουφάκη να μας φτιάξει μια προτασούλα στο τσακ μπαμ;”

Τι διάολο λοιπόν έκαναν όλοι αυτοί οι φωστήρες των freakonomics τόσον καιρό; Πώς έχουν το θράσος να δηλώνουν τώρα –όχι στους δανειστές, ξεχάστε τους δανειστές, σε μας– πως χρειάζονται χρόνο για να ετοιμάσουν την πρότασή τους;

Και τι έχουν πετύχει όσο την ετοιμάζουν αυτή τη ρημαδοπρόταση; Το έγραψα και νωρίτερα. Να οδηγήσουν στην απομόνωση 18 κράτη, να δανείζονται τρεις φορές ακριβότερα και να δημιουργήσουν πρωτογενές έλλειμμα. Πράγμα βέβαια που δεν θα αργήσει να φανεί στην πραγματική οικονομία, αν δεν φαίνεται ήδη.

Και να συνεχίζουν παράλληλα να εξαγγέλλουν “μονομερή” μέτρα σφυρίζοντας ανέμελα έξω από το νεκροταφείο. Προσλήψεις, καταργήσεις, ακυρώσεις ιδιωτικοποιήσεων κ.ά. Κοτζάμ Πρωθυπουργός έφτασε να συμπεριλάβει καθαρίστριες στις προγραμματικές του δηλώσεις!

Στην καλύτερη περίπτωση εξ αφελείας. Γιατί υπάρχει και η χειρότερη με την οποία οι διάφοροι Λαφαζάνηδες, Κουρουμπλήδες, Στρατούληδες και Μητρόπουλοι έχω την εντύπωση πως αισθάνονται πιο άνετα.

Και με την αφορμή, φτάνει με το παραμυθάκι με τη “λαϊκή εντολή” του 30τόσο%, με τα καθρεφτάκια στους ιθαγενείς, με τις επιτροπές στήριξης και με την αυταρέσκεια. Και, στην τελική, η “λαϊκή εντολή” ήταν γι αυτό που υποσχέθηκαν: να καλυτερέψουν τη ζωή όλων μας, κρατώντας μας στην Ευρώπη, χωρίς μονομερείς μαλακίες.

Και καθόμαστε τώρα και ακούμε τις γενικόλογες παπαρολογίες του ακκιζομένου κ. Καθηγητού, τον κ. Σακελλαρίδη να βαφτίζει το κρέας ψάρι και τον ιδιαίτερα βολεμένο και δια βίου ανεπάγγελτο κ. Καμμένο να κηρύσσει intifada.

“Αν δεν πάρουμε αυτό που θέλουμε από τη διαπραγμάτευση θα το κάνουμε Κούγκι”, δήλωσε νωρίτερα ο επιφορτισμένος με την εθνική μας άμυνα υπουργός (και από σήμερα σύγχρονος Σαμουήλ).

Και μέχρι πότε άραγε καλούμαστε να στηρίζουμε ως έθνος τη νόμιμα εκλεγμένη (εν αντιθέσει με την προηγούμενη “απονομιμοποιημένη” αν και με μεγαλύτερη πλειοψηφία) συγκυβέρνηση;

Και από πού κι ως πού η στήριξη ή μη πρέπει να είναι συλλογική του τύπου “ή με τη Μέρκελ, ή με τον λαό”;

Και ως μάζα, πότε, πώς και από πού θα κληθούμε να πάψουμε να στηρίζουμε;

Από τα κανάλια; Από τα ραδιόφωνα; Από τα ΑΤΜ; Από τις καμπάνες που, σώπα, όπου να ‘ναι θα χτυπήσουν; Από τα matrix στην Αττική Οδό “Μην οδηγείτε στη ΛΕΑ και, πού ‘στε, τώρα ΔΕΝ στηρίζουμε”;

Και να σας πω και κάτι; Ναι κι εγώ θέλω να “πετύχει η κυβέρνηση” και, επαναλαμβάνω, να καλυτερέψει τη ζωή όλων μας, κρατώντας μας στην Ευρώπη και στο ευρώ .”Irrevocably και irreversibly”, που είπε on camera ο ΥπΟικ.

Γιατί η εναλλακτική θα είναι εφιαλτική και καθόλου… περήφανη ή αξιοπρεπής.

Βαρέθηκα όμως, μετά την κάθε καλόπιστη και στα όρια της ευπρέπειας και του καλόγουστου χιούμορ (σε αντίθεση π.χ. με τους θλιβερούς γελοιογράφους της Αυγής, της Εφημερίδας των Συντακτών κ.ά.) κριτική που κάνουμε σε μια συγκυβέρνηση που εγώ θεωρώ ολέθριο συνονθύλευμα ασχέτων, ναρκίσσων, τυχοδιωκτών, σταλινιστών και ρεβανσιστών, να θεωρούμαστε ανθέλληνες και προδότες.

Σ’ όποιον αρέσει, στο φινάλε. Δεν κατάλαβα; Βλέπω τον τόπο να πηγαίνει για φούντο και θα κάτσω άπραγος; Εδώ ζω και εδώ θέλω να συνεχίσω να ζω και να δημιουργώ. Ούτε στο Austin ούτε στο Gstaad. Κι όχι πια για μένα. Για τα παιδιά μου και για τα παιδιά των παιδιών μου.

Και με την ευκαιρία, ξεκολλήστε ορισμένοι από τα διάφορα ίσκρα, μίσκρα, ολυμπίες, ντιφένσνετ, ανφόλοου, μακελειά και κουτιά της Πανδώρας και διαβάστε και κάνα ξένο μέσο – τουλάχιστον αυτά που δεν συνωμοτούν συλλογικά εναντίον της πτωχής πλην τιμίας μας χώρας.

Άντε μπράβο…

ΥΓ Τα παραπάνω από έναν ουσιαστικά άνεργο εδώ και χρόνια πατέρα που παράτησε την ευμάρεια της εσπερίας για να γυρίσει στη χώρα που μεγάλωσε και αγαπάει για να μεγαλώσει ελληνόπουλο.

Και, αρνούμενος να επιβαρύνει κι άλλο τη δύστυχη χώρα “βγαίνοντας στη σύνταξη” νωρίς, τρώει τις τελευταίες απ’ τις σάρκες που του έμειναν…

ΒΧ

Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει “ρεύμα”

Ορισμένοι θεωρούν ότι ο ΣΥΡΙΖΑ “έχει ρεύμα”. Ίσως αυτό να το βασίζουν στις δημοσκοπήσεις – και όχι στις τελευταίες εκλογές για το Ευρωκοινοβούλιο όπου ο ΣΥΡΙΖΑ έχασε καμιά 150αριά χιλιάδες ψήφους σε σχέση με τις προηγούμενες βουλευτικές, αν θυμάμαι καλά.

Σε όσους λοιπόν, κοντή τη μνήμη, εκτιμούν πως ο ΣΥΡΙΖΑ “έρχεται”, να θυμίσω πως τον Οκτώβριο του ’81 ο Ανδρέας Παπανδρέου κέρδισε τις βουλευτικές εκλογές με 48%(!) υποσχόμενος στον χαχόλο λαό έξοδο από το ΝΑΤΟ, δημοψήφισμα για την ΕΟΚ, κοινωνικοποίηση των τραπεζών, πάταξη της φοροδιαφυγής, εξυγίανση του Δημοσίου, κατάργηση της γραφειοκρατίας, αποκέντρωση, “αλλαγή” και άλλες τέτοιες παπαριές καμαρωτές.

Το γράφω αυτό γιατί τότε ο μέσος Έλληνας ούτε κατά διάνοια υπέφερε, ή έστω δοκιμαζόταν. Κάθε άλλο. Ήταν άρχοντας. Κιμπάρης. Η χώρα ευημερούσε και ο “κυρίαρχος λαός” της είχε ήδη αρχίσει να ξεκοκαλίζει τα κοινοτικά κονδύλια που εισέρρεαν τότε αφειδώς.

Το ότι δε το συνονθύλευμα (α) των συνιστωσών του παραδοσιακού 4-5%, (β) της περιπλανώμενης κυανοπράσινης πασοκαρίας και (γ) των γνήσια απελπισμένων δεν έχει καταφέρει –παρά τα “μνημόνια”, παρ’ όλη τη συμφορά που μας έχει βρει τα τελευταία χρόνια και παρά την άδικη για τους περισσότερους και ανάλγητη οικονομική κυβερνητική πολιτική– να ξεκολλήσει από το 20τόσο% θα πρέπει κάθε άλλο παρά να ικανοποιεί τον ΣΥΡΙΖΑ.  

Που ίσως εξηγεί και το γιατί, όχι μόνο ακολουθεί τώρα ακόμη πιο ευλαβικά την τακτική όσων προσπάθησαν μέσα σε μικρό χρονικό διάστημα να αποκτήσουν την πλειοψηφία, ερεθίζοντας τα πιο ταπεινά ένστικτα και εμποτίζοντας μίσος και διχόνοια σε όσους είναι σε απόγνωση, αλλά και το ότι καταφεύγει τελευταία σε ακόμη πιο επικίνδυνες τακτικές.

Όπως οι copy/paste, ανέξοδες, ανεδαφικές υποσχέσεις, οι ανυποστήρικτες καταγγελίες-πυροτεχνήματα, οι απειλές προς τα έσω, οι λεονταρισμοί προς τα έξω και οι λυκοφιλίες με εξουσιομανείς ψεκασμένους καμένους.

ΒΧ

Τόσο καιρό…

Τόσο καιρό υποστήριζα τις “κυβερνήσεις του Μνημονίου” (ακόμη κι εκείνη του ΓΑΠ στην αρχή) γιατί πίστευα πως ο μόνος δρόμος μπροστά είναι οι μεταρρυθμίσεις, οι ιδιωτικοποιήσεις, η δημοσιονομική προσαρμογή, ο φιλελευθερισμός και εν τέλει το λιγότερο κράτος.

Ακόμη το πιστεύω.

Τόσο καιρό έχω κατηγορηθεί ως συντηρητικός, ως δεξιός, ως φιλοβασιλικός, ως πασόκος... Αλλά δεν είμαι τίποτε παραπάνω από έναν σύγχρονο, προοδευτικό φιλελεύθερο που αγαπά την πατρίδα που τον μεγάλωσε, αλλά μισεί όλους αυτούς που μαγαρίζουν και αυτή και την ιστορία της.

Τόσο καιρό προσπαθούσα, και ακόμη προσπαθώ, να πείσω φίλους και γνωστούς πως το επάρατο Μνημόνιο δεν είναι η αιτία της συμφοράς που μας βρήκε, αλλά η συνέπεια αλόγιστων και υστερόβουλων δικών μας πολιτικών επιλογών.

Τόσο καιρό προσπαθούσα (ακόμη προσπαθώ) να εξηγήσω πως ακόμη κι αν οι “τοκογλύφοι δανειστές” μας χάριζαν όλο το χρέος και η μάγισσα Μιμ μας επέτρεπε να παραμείνουμε και στην Ευρώπη και στο ευρώ, επειδή είμαστε λαός μαγκιόρος και κιμπάρικος κι έχουμε προσφέρει τα πλείστα όσα στην ευρωπαϊκή υπόθεση, πάλι σαν τα μούτρα μας θα τα κάναμε.

Τόσο καιρό τρώω απ’ τα έτοιμα, που ευτυχώς υπήρχαν στη μπάντα για “κατοχές” όπως αυτή εδώ την οποία χρωστούσε στη δική μας μαλθακή, καλομαθημένη, αλώβητη γενιά η Ιστορία.

Τόσο καιρό πίστευα (ακόμη το πιστεύω) πως παρ’ όλη την αφάνταστα άδικη υπερφορολόγηση, είχαμε επιτέλους αρχίσει να βλέπουμε το λυχνάρι του διασώστη στην άλλη άκρη της σπηλιάς.

Τόσο καιρό πίστευα πως είχαμε επιτέλους απαλλαγεί από κηφήνες, φωνακλάδες, γυμνοσάλιαγκες πολιτευτές και φιλάρεσκους υπουργήσιμους γλείφτες παλιάς κοπής.

Τόσο καιρό πίστευα πως ο κ. Σαμαράς, τον οποίο αρχικά δεν πολυεκτιμούσα, θα αποδεικνύονταν τελικά φωτεινή εξαίρεση μέσα στα βορβορώδη βάθη του πολιτικού συστήματος και ο καταλληλότερος πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης.

Δεν πετάω στα σύννεφα. Αντιλαμβάνομαι απόλυτα την ανάγκη ύπαρξης πολιτικού ρεαλισμού, ειδικά στην σημερινή πραγματικότητα των “κυβερνήσεων συνεργασίας”, όταν μάλιστα αυτές έχουν απέναντί τους έναν διόλου ανέξοδο –να ‘στε σίγουροι–, ξεδιάντροπο λαϊκισμό.

Η εικόνα όμως που βλέπω να εκφράζει ο τωρινός ανασχηματισμός είναι η realpolitik στην πιο κυνική της μορφή - θα τρίζουν τα κόκκαλα του Bismarck...

Αν ο κ. Χαρδούβελης είναι το βήμα μπροστά, αστείοι, απαίδευτοι, εξυπνάκηδες πολιτικάντηδες όπως ο κ. Ντινόπουλος, ο κ. Γιακουμάτος (σε ποια ανάπτυξη μπορεί να συνεισφέρει ο κ. Γιακουμάτος), ή η κ. Βούλτεψη, γραφικές φιγούρες που νόμιζα πως είχαν πλέον περιοριστεί σε τηλεοπτικά πάνελ και αυτιάδες, είναι τα δυο βήματα πίσω.

Την πρίζα κάποιος…

ΒΧ

Τι διάολο είχε στο μυαλό Του;

Για τον Μεγαλοδύναμο εκεί πάνω λέω. 

Γιατί αφήνει να συμβαίνουν τραγωδίες όπως αυτή η ναυτική στην Κορέα, η αεροπορική στον Ινδικό ή εκείνη η απίστευτη με τον μεγάλο σεισμό και το τσουνάμι στην Ινδονησία;

Και τώρα άλλη μια. Στο Αφγανιστάν. Όπου φτωχός κι η μοίρα του…

Γιατί επιτρέπει να χαθούν τόσες αθώες ψυχές;

Μια τρομακτική τραγωδία, πριν 260 χρόνια στη Λισαβόνα –όταν τον σεισμό και το τσουνάμι ακολούθησε και φωτιά με αποτέλεσμα να χαθούν περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι–, έδωσε την αφορμή στον Βολταίρο να γράψει, το 1759, το “Candide ou L’ Optimisme” σατιρίζοντας τη θρησκοληψία.

Αυτό λοιπόν που εξόργισε τότε τον συγγραφέα ήταν οι θρησκευόμενοι της εποχής που θεωρούσαν ότι ο Θεός με τον σεισμό τιμώρησε τη Λισαβόνα.

“Αφού το γράφει καθαρά η Παλαιά Διαθήκη”, έλεγαν, “για την Οργή του Θεού. Να, με τέτοιες καταστροφές τιμωρεί ο Πανάγαθος τους αμαρτωλούς. Πάντα θα υπάρχει Θεία Δίκη”, φώναζαν.

Τα ίδια ακούγονται πάλι. Και όχι μόνο στις εκκλησίες.

Ναι, αλλά γιατί μόνο τη Λισαβόνα τότε; Γιατί την Ινδονησία το 2004, ή τη Μαλαισία, την Κορέα και το Αφγανιστάν φέτος; Γιατί απροστάτευτους και αθώα παιδιά;

Όπως και τότε έτσι και σήμερα, ακόμη και οι πιο δογματικοί δεν μπορούν ν’ απαντήσουν σε ερωτήσεις σαν κι αυτές. Η πιο απλή απάντηση είναι ίσως εκείνη που είχε δώσει πολύ νωρίτερα, τον 12ο αιώνα, ο θεολόγος Mosheh ben Maimon, γνωστός σε μας ως Μαμονίδης (Maimonides).

Έλεγε λοιπόν ο Εβραίος σοφός ότι οι φυσικές καταστροφές δεν έχουν άλλη εξήγηση πέρα απ’ αυτή που θέλει το Υπέρτατο Ον να μας έχει βάλει σ’ έναν φυσικό κόσμο και να έχει ουσιαστικά προκαθορίσει τις παραμέτρους του. Έναν κόσμο μέσα στον οποίο γεννιούνται πλανήτες, συμβαίνουν σεισμοί και τραγωδίες και χάνονται ψυχές.

Οτιδήποτε διαφορετικό θα σήμαινε ότι δεν θα ήμασταν άνθρωποι. Δεν θα νιώθαμε τίποτε. Ούτε χαρά, ούτε λύπη, ούτε πόθο, ούτε πόνο, ούτε δημιουργικότητα, ούτε αγάπη – κάτι σαν τους στοιχειωμένους Πειρατές της Καραϊβικής, ένα πράγμα, αλλά χωρίς τα μαύρα δόντια.

Μ’ άλλα λόγια, θα ήμασταν άγγελοι, τερματικά του Θεού, προγραμματισμένοι απλώς να Τον υμνούμε…

BX

Δυο μπρος, ένα πίσω

Τώρα για να καταλάβω, και με συγχωρείτε κιόλας, το γεγονός ότι δυο καφενόβια φασιστοειδή κουβεντιάζουν on (candid) camera και το φασιστοειδές #1 προσπαθεί να εκμαιεύσει από το φασιστοειδές #2 αυτό που το φασιστοειδές #1 είχε σκοπό εξαρχής να καταγράψει, ενώ το φασιστοειδές #2, θέλοντας και να το παίξει και σπουδαίος, συμφωνεί με το φασιστοειδές #1 πως “δεν υπάρχουν στοιχεία για την δίωξη της ΧΑ και ότι αυτή έγινε με πολιτική εντολή”, κάνει τα λεγόμενα του φασιστοειδούς #2 αληθινά;

Να το πω πιο απλά; 

Το ότι ο ανεκδιήγητος Μπαλτάκος λέει στον Κασιδιάρη πως δεν υπάρχουν ενοχοποιητικά στοιχεία για τη ΧΑ σημαίνει πως πράγματι δεν υπάρχουν;

   

Πάμε παρακάτω με σύντομες Q&A, γιατί είμαστε και μεγάλοι άνθρωποι και πάσχουμε κι οι περισσότεροι από ADD.

Εγώ σίγουρα…

Μπορεί τα πράγματα να είναι όπως τα λέει ο Μπαλτάκος;
Ναι, μπορεί.

ΕΙΝΑΙ τα πράγματα όπως τα λέει ο Μπαλτάκος;
Δεν το γνωρίζω, δεν έχω τρόπο να το γνωρίζω.

Πώς γίνεται και να “χαϊδεύεις” τη ΧΑ και να θες να την εξαφανίσεις “παρεμβαίνοντας στο έργο της δικαιοσύνης”;
Δεν έχω απάντηση – διαφωτίστε με οι σοφότεροι.

Έκανε / κάνει η Δικαιοσύνη τη δουλειά της;
Ναι, αλλιώς κάτι θρασύδειλα τυπάκια όπως αυτά που προκαλούν απερίγραπτα εντός και εκτός Κοινοβουλίου, κλωτσάνε ανθρώπους, σπάνε κάμερες και αναποδογυρίζουν πάγκους θα ‘ταν κι αυτά ήδη στη μπουζού, απλώς “με εντολή Σαμαρά”.

Έχει ευθύνη ο πρωθυπουργός για την τοποθέτηση Μπαλτάκου σ’ αυτή τη θέση; 

Ναι, 100%. Όφειλε να ξέρει “τι φίδι έτρεφε στον κόρφο του”. Αν δεν το ήξερε, είναι ακόμη χειρότερα.

Είναι η ΧΑ ναζιστική / εγκληματική οργάνωση;
Ναι. Χάρη μάλιστα σε συστηματική, αθόρυβη δουλειά εκ μέρους των ανακριτών, ακόμη βγαίνουν στην επιφάνεια αδιάσειστα στοιχεία και ντοκουμέντα για την εγκληματική δράση της συμμορίας. Και όποιος το αμφισβητεί αυτό είτε έχει πολύ κοντή μνήμη, είτε καίγεται να κάνει outing – ας το κάνει κι ας μας αφήσει να πάμε παρακάτω.

Έχει όλη σχεδόν η αντιπολίτευση (με εξαίρεση τους γνωστούς υστερόβουλους, ψοφοδεείς γραφικούς) δεχτεί τα παραπάνω στοιχεία και ψηφίσει για την άρση ασυλίας “βουλευτών” της ΧΑ;
Ναι.

Είναι λογικό να αντιμετωπίζουμε τώρα τους χρυσαυγίτες ως θύματα ανακριτικής σκευωρίας, δικονομικής πλεκτάνης, προμελετημένης μεθόδευσης, αντισυνταγματικών πράξεων, ή δεν ξέρω τι άλλο;
Όχι. Πώς είναι δυνατόν να μετατρέπουμε στυγερούς θύτες σε ανυπεράσπιστα θύματα; Και ποιους; Αυτούς που μέχρι χτες έγραφαν δημοκρατία, σύνταγμα και δικαιοσύνη στα θλιβερά αναπαραγωγικά τους όργανα;

Δυο βήματα μπρος εξακολουθεί να κάνει αυτή η χώρα κι ένα πίσω.

Πάλι καλά. Γιατί μέχρι πρόσφατα συνέβαινε το αντίθετο…

ΒΧ

Syriana

Ο παραλληλισμός της σημερινής σχέσης της Δύσης με το Ισλάμ, με τις Σταυροφορίες του Μεσαίωνα είναι προφανής. Κυνικότεροι δε από εμένα θα έγραφαν πως το αναζητούμενο Ιερό Δισκοπότηρο πάντα ήταν ο πλούτος της Μέσης Ανατολής, σε στερεή ή υγρή μορφή, ενώ το πρόσχημα η Θρησκεία.

Ωστόσο, η άλλη σταθερά παραμένει η μισαλλοδοξία του ισλαμισμού που από μια ειρηνική θρησκεία, εξαιτίας του διαχρονικού φονταμενταλισμού των περισσότερων κληρικών της, μεταλλάχθηκε γρήγορα σε φανατισμένο jihad απέναντι σε οτιδήποτε Δυτικό. 

Αυτό και το γεγονός ότι οποιασδήποτε χώρας η πολιτική εξουσία έπεσε στα χέρια ιμάμηδων, αγιατολάχ, ταλιμπάν, μουσουλμάνων αδελφών, ξαδέλφων ή συννυφάδων, η χώρα αυτή έχει πάει κατά διαόλου – ή όπου εν πάση περιπτώσει καταλήγουν οι εχθροί του Προφήτη.

Γι αυτό μου κάνει μεγάλη εντύπωση το ότι υπάρχουν ακόμη κάποιοι που επιθυμούν διακαώς, στην κυριολεξία μάλιστα, κι άλλες πλατείες να γίνουν Ταχρίρ, ή έστω το Λιβυκό ή Συριακό τους αντίστοιχο. Οι ίδιοι παραπλανημένοι κάποιοι θεωρούν παράλληλα πως οτιδήποτε κι αν κάνει η Δύση είναι λανθασμένο αν όχι κατάπτυστο.

Ειδικά η Αμερική. Γιατί στην Αμερική οι αποφάσεις παίρνονται από βλάκες. Ή από φονιάδες λαών. Γιατί η Αμερική και ο κοινός νους είναι έννοιες που η μια αναιρεί την άλλη. Γιατί η Αμερική κατοικείται από ηλίθιους. 

Βέβαια, οι ίδιοι κάποιοι ούτε που ενδιαφέρονται ν’ αφήσουν ενοχλητικά στοιχεία γνωστά και ως «αδιαμφισβήτητα γεγονότα» να τους αλλάξουν την πεποίθηση ότι οι Αμερικανοί (και το δουλοπρεπές, πειθήνιο όργανό τους, το ΝΑΤΟ) είναι αιμοσταγείς, συμφεροντολόγοι, ιμπεριαλιστές. 

Ούτε ότι κάθε δικτατορίσκος που κάνει τώρα κουμάντο, νεποτικώ δικαίω, στο μαγαζί που του άφησε ο μπαμπάς του είναι αδικημένος, αναξιοπάσχων, δημοκρατικός, λαοπρόβλητος, ασκητικός, πεφωτισμένος ηγέτης ο οποίος δεν θέλει τίποτε άλλο από την ευημερία του λαού του.

Οι ίδιοι αυτοί κάποιοι συνεχίζουν να πιστεύουν πως τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου 2001 σχεδιάστηκαν από τους Εβραίους και τη CIA προκειμένου οι Αμερικανοί να βρουν το πρόσχημα που χρειάζονταν για να επιτεθούν σε άκακα, φιλειρηνικά, δημοκρατικά μουσουλμανικά κράτη για να τους κλέψουν το πετρέλαιο. 

Το οποίο πετρέλαιο, όσο καθορίζει τη ζωή μας, προτιμώ να είναι σε χέρια καπιταλιστών παρά σ’ εκείνα που κόβουν αυτά που δεν συμφωνούν μαζί τους.

Παρένθεση: αν ήμουν πάντως Εβραίος θα ένιωθα κατάφωρα προσβεβλημένος. Αν είναι δυνατόν ν’ άφηνα τη CIA που, όπως οι ίδιοι κάποιοι επίσης λένε, έχει θαλασσώσει κάθε πραξικόπημα το οποίο σχεδίασε, να μου τα κάνει κι εδώ μούσκεμα.

Αν όμως τ’ όνομά μου ήταν Bubba κι ήμουν ο τυπικός εθνικόφρονας Αμερικανός redneck από τη Bible belt κι ήθελα να μιλήσω στους ίδιους κάποιους με τον τρόπο που κι εκείνοι μιλάνε για τους συμπατριώτες μου, θα βρόνταγα τις μπότες σταυρωτά πάνω στο τραπέζι, θ’ άνοιγα ακόμη μια Bud και θα θύμιζα πως: 

«Αν δεν υπήρχαμε εμείς, ρε ανόητα, θλιβερά ανθρωπάκια, σήμερα θα ‘σασταν αποικία του Γ’ Ράιχ, πρωθυπουργός θα ‘ταν ένας Μιχαλολιάκος, τα σχολεία σας θα ‘ταν γερμανικά, τον ελεύθερο χρόνο σας θα “δίνατε” τους γείτονές σας, στέλνοντάς τους στην Καισαριανή και στο Χαϊδάρι, και κάπως έτσι θα ζούσατε τη μίζερη ζωή σας. Κατατρεγμένοι επαναστάτες, σκιαγμένοι φιλήσυχοι μικροαστοί, ή δουλοπρεπείς δοσίλογοι».

Αλλά δεν είμαι.

Όπως και να ‘χει, θεωρώ ότι η λεγόμενη «διεθνής κοινότητα» την οποία όταν δεν κατηγορούμε για επέμβαση (Ιράκ, Αφγανιστάν), κατακρίνουμε για απραξία (Λιβύη, Αίγυπτος) βρίσκεται σε αδιέξοδο.

Αν επέμβει στρατιωτικά στη Συρία, θα ανοίξει ακόμη μια πληγή στη Μέση Ανατολή κινδυνεύοντας να ρίξει λάδι στη φωτιά που τρέφει τους μάρτυρες του jihad, εξαπλώνοντάς τη ακόμη περισσότερο στον δυτικό κόσμο με απρόβλεπτες και καταστροφικές συνέπειες.

Αν δεν επέμβει, τακτικοί και άτακτοι, μάχιμοι και άμαχοι θα συνεχίσουν να τινάζουν ο ένας τον άλλο στον αέρα με κατάληξη, μετά το Ιράν, τον Λίβανο και την Αίγυπτο (έπεται η Ιορδανία), ένα ακόμη κράτος της Μέσης Ανατολής με δυτικίζοντα προσανατολισμό, να πέσει στα χέρια ημίτρελων, θρησκόληπτων, αδιάλλακτων ιμάμηδων, ή να συνεχίσει να σπαράζεται από εμφύλιο.

Τέλος, δεν θα εκπλαγώ καθόλου αν, παρά τους σπασμωδικούς χειρισμούς του επηρμένου και αλαζονικού συριακού καθεστώτος, ως "κακός" της υπόθεσης εξελιγχθεί τελικά η άλλη πλευρά.

ΒΧ

Φορολογικές Δηλώσεις 101

Γιατί πρέπει να είναι τόσο απίστευτα πολύπλοκη η συμπλήρωση μιας φορολογικής δήλωσης ενός απλού φυσικού προσώπου; Αν ένας σχετικά εύστροφος άνθρωπος χρειάζεται δυο τρία απογεύματα, τι να πουν όσοι δεν έχουν δίπλωμα Πυρηνικού Φυσικού, κολλητούς φοροτεχνικούς, πρόσβαση στους κ. Θεοχάρη και Μαυραγάνη ή λεφτά για πέταμα;

Για παράδειγμα, υποχρέωση να υποβάλλει φορολογική δήλωση έχει, λέει, κάθε φυσικό πρόσωπο εφόσον,

1. το ετήσιο εισόδημά του (διαιρούμενο με το σύνολο της ηλικίας του ιδίου και του/της συντρόφου του, μείον την ηλικία των κατοικίδιων ζώων του) υπερβαίνει τον μέσο όρο των χρημάτων που εισέπραξε (χωρίς νόμιμο παραστατικό) τα τρία τελευταία δίσεκτα χρόνια κατά τουλάχιστον €3.000 (€5.000 αν κατάγεται από οικογένεια Σαρακατσάνων),

1.1. έχει ανήλικα παιδιά που κατοικούν στην ίδια στέγη (κατοικία, διαμέρισμα, μα είναι δωμάτιο αυτό;),

1.2. έχει ενήλικα παιδιά που δεν κατοικούν στην ίδια στέγη (εκτός των ως άνω κτηνοτροφικών ενδιαιτημάτων) ή/και

1.3. έχει ενήλικα παιδιά που κατοικούν στην ίδια στέγη αλλά δεν είναι ποτέ σπίτι.

Οδηγίες για τη συμπλήρωση:

2. Μη χρησιμοποιήσετε αυτή τη δήλωση αν τα έξοδά σας (πλην των προγραμματισμένων εκτάκτων (ή απρογραμμάτιστων τακτικών) ήταν μεγαλύτερα (ή μικρότερα) των εισοδημάτων σας κατά συντελεστή 6,66 (και το αντίστροφο).

3. Πληκτρολογείστε σωστά τις λέξεις «ψιλή» (επί κυριότητας), «πιλοτή» (επί πυλωτής) και «φορολογήσιμη» (αλλά μόνο επί συνιδιοκτησίας συγκυρίου εξ αδιαιρέτου).

4. Μη βάζετε (Χ) όπου σας ζητείται να βάλετε (+) και αντιστρόφως εκτός αν επιθυμείτε:

4.1. να τα κάνετε όλα ξανά από την αρχή ή/και

4.2. η επόμενή σας διεύθυνση να έχει ΤΚ 18122.

5. Συμπληρώστε πρώτα τις στήλες 14-24 (αλλά με τους κωδικούς Ε1-Ε9 ανεστραμμένους) και εν συνεχεία τις υπόλοιπες, ξεκινώντας από τις ζυγές (αντίστροφα αν πρόκειται για μονές).

6. Για περισσότερες πληροφορίες τηλεφωνήστε μεταξύ 06:30–06:45 (06:30–06:35 τις εργάσιμες) στο 210-33.ΜΙΛΑΕΙ.

ΒΧ